Η αμυντική προσήλωση του Ολυμπιακού που οδήγησε στην ασφυξία της Μονακό στην τρίτη περίοδο, έκανε τη διαφορά στον ημιτελικό και πλέον ο τελικός θα ξεκινήσει σε διαφορετική βάση.

Μια κλασική έκφραση παρότρυνσης των οργανωμένων φιλάθλων προς τους… ανοργάνωτους στην Ελλάδα είναι «όλοι χέρια ρε»! Είναι το πρώτο πράγμα που ερχόταν στο μυαλό από την εικόνα του Ολυμπιακού, όχι όμως στις εξέδρες, αλλά στο παρκέ. Η κυριαρχική του παρουσία στο δεύτερο μέρος και δη στην ιστορική (από στατιστικής πλευράς) τρίτη περίοδο, αποτελεί μνημείο αμυντικής προσήλωσης και σωστής λειτουργίας των χεριών.

Είναι μια λεπτομέρεια στην οποία ελάχιστοι στέκονται, αλλά είναι εξόχως σημαντική και στον πρώτο ημιτελικό του Κάουνας έκανε τη διαφορά. Αν παρατηρήσει κανείς, ακόμα και στις δυο τελευταίες φάσεις με τα άστοχα σουτ του Λόιντ και του Μοτεγιούνας υπάρχουν χέρια πάνω τους και την ίδια στιγμή ο Φαλ και ο Μπολομπόι αρπάζουν την μπάλα για το αμυντικό ριμπάουντ πολύ πάνω από το ύψος της στεφάνης. Τα χέρια των «ερυθρολεύκων» σήκωσαν ένα αμυντικό τείχος που σε αντίθεση με το… πατροπαράδοτο κλισέ, δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ένα παιχνίδι υψίστης σημασίας.

Παρέλυσαν από το άγχος

Στο πρώτο μέρος, οι παίκτες του Μπαρτζωκα έδειχναν να πνίγονται μέσα στο… άγχος του φαβορί, αλλά και στην σκληράδα με την οποία τους αντιμετώπισαν οι Μονεγάσκοι. Ο Τζειμς και ο Οκομπό δημιουργούσαν τις επαφές και με πολύ έξυπνο τρόπο κέρδιζαν τα φάουλ, πέφτοντας προς τον αμυντικό τους. Στο δεύτερο μέρος σε ανάλογες περιπτώσεις, αυτοί που μαρκάραν τους δυο Διόσκουρους σκόρερ, σήκωναν κάθετα τα χέρια τους και τα τραβούσαν την ώρα που προσγειωνόνταν…

Ο πρώτος που σήκωσε το λάβαρο της… αμυντικής επανάστασης ήταν ο Τομας Ουόκαπ. Τα δυο του φάουλ στο πρώτο μισό της εναρκτήριας περιόδου στοίχισαν πολύ στον Ολυμπιακό, ο οποίος επέτρεψε στην Μονακό να έχει πάνω από 50% εντός παιδιάς με 14/27 σουτ και μόλις πέντε λάθη στον παθητικό της. Στο τρίτο δεκάλεπτο, ο… Ανωπερπάτης όχι μόνο έσβησε τον Τζειμς, αλλά έβαζε παντού τα χέρια του και ανέκοπτε συνεχώς την πορεία της μπάλας.

Ανάλογα προσηλωμένος ο Παπανικολάου και ακόμα καλύτερος στην επίθεση. Τα τρομερά κοψίματα του οδήγησαν σε εύκολα καλάθια στο ξεκίνημα της περιόδου και σε αλλαγή του μομεντουμ, ενώ το τρίποντο του από την γωνία που μείωσε την διαφορά στον πόντο, έδειξε να κόβει τα πόδια των αντιπάλων του. Ο Μουσταφά Φαλ δημιουργούσε χώρους και καλάθια με την κυριαρχική του παρουσία μέσα στην ρακέτα, ενώ το δικό του αθόρυβο λιθαράκι έβαλε ο Κάνααν ο οποίος αρίστευσε στην πίεση πάνω στην μπάλα. Ο Βεζενκοφ βρήκε σπουδαίο επιθετικό ρυθμό και έτσι ο Ολυμπιακός πέτυχε το ασύλληπτο και μοναδικό στην ιστορία των φάιναλ-φορ 27-2 με την Μονακό να έχει 1/7 δίποντα, 0/7 τρίποντα και τέσσερα λάθη!!!

Το κλείδωσε ο Σλούκας

Ο Κώστας Σλούκας με την μαεστρική του καθοδήγηση αντί του Ουόκαπ στην τελευταία περίοδο, έβαλε την τελευταία πινελιά στην αριστουργηματική εμφάνιση των Πειραιωτών μετά την ανάπαυλα. Στον τελικό δεν έχει σημασία ποιον θα αντιμετωπίσουν. Το σίγουρο είναι ότι ανάλογο ξεκίνημα με του ημιτελικού δεν θα συγχωρεθεί ούτε από την Ρεάλ, ούτε από την Μπαρτσελόνα. Η πείρα που διαθέτουν έπαιξε σημαντικό ρόλο απέναντι στους Γάλλους, που κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος στο δεύτερο εικοσάλεπτο, αλλά αυτό το πλεονέκτημα δεν θα υπάρχει την Κυριακή.

Το πιθανότερο, ωστόσο, είναι πως οι παίκτες του Μπαρτζώκα θα παρουσιαστούν πολύ διαφορετικοί. Το μομέντουμ είναι το κατάλληλο, καθώς ο συνδυασμός χημείας και ποιότητας, ενισχύεται με την εξαιρετική ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια, στοιχείο εξόχως σημαντικό σε ένα φάιναλ-φορ. Το Σάββατο θα λειτουργήσει ως μέρα αποσυμπίεσης και την Κυριακή ο Ολυμπιακός θα είναι αυτός που πρέπει…