Ο Κώστας Σλούκας από τα 17 του στο Ευρωμπάσκετ εφήβων ως τα 33 χρόνια του έχει ζήσει μια ολόκληρη ζωή, περνώντας στο προσκήνιο με τα εντυπωσιακά επιτεύγματα του.

Κάθε φορά που καλείται να μιλήσει μετά από ένα προσωπικό του επίτευγμα έχει το ύφος του… «δεν με παρατάτε τώρα». Είναι πολύ λογικό, διότι έχει περάσει μια ολόκληρη ζωή μέσα στα παρκέ, αποδεικνύοντας πως είναι γεννημένος πρωταγωνιστής, έστω κι αν καλείται (σχεδόν) κάθε φορά να αναδειχθεί μέσα από μια… σκιά. Είτε αυτή σχετίζεται με κάποιον συμπαίκτη του, είτε με κάποια ειδική κατάσταση. Ο Κώστας Σλούκας δεν είναι ούτε ο νέος Σπανούλης, ούτε φυσικά ο Έλληνας Κάρι πολύ απλά γιατί δεν χρειάζεται να αποτελεί την συνέχεια κάποιου άλλου σπουδαίου παίκτη.

Είναι από μόνος του μια τεράστια προσωπικότητα στην ιστορία του Ολυμπιακού και κατ’ επέκταση του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο συνδυασμός ομαδικών επιτυχιών και προσωπικών του υπερβάσεων το αποδεικνύει περίτρανα.

Η πρώτη… δημόσια εμφάνιση

Η πρώτη φορά που εμφανίσθηκε στην… δημόσια σκηνή του μπάσκετ, ήταν στο Ευρωμπάσκετ εφήβων του 2007 στην Μαδρίτη. Αν και ένα χρόνο μικρότερος σε σχέση με τους περισσότερους συμπαίκτες του και με μικρή συμμετοχή στα περισσότερα παιχνίδια, στον τελικό απέναντι στην Σερβία, ανάγκασε τον Νίκο Κεραμέα να τον κρατήσει στο παρκέ για 29 λεπτά. Ο αγώνας είχε μεταδοθεί από τον ΣΚΑΙ και ήταν η πρώτη φορά που ο Θεσσαλονικιός γκαρντ είχε δείξει την ικανότητα του να μιλάει στις κρίσιμες στιγμές. Απόλυτος πρωταγωνιστής εκείνης της ομάδας ήταν ο Κώστας Κουφός, ο οποίος στον τελικό είχε μετρήσει 33 πόντους, 13 ριμπάουντ και δύο τάπες. Δεύτερος σκόρερ ήταν ο Σλούκας με 18 πόντους, υπερτριπλασιάζοντας τον μέσο όρο του στο τουρνουά, καθώς στα επτά προηγούμενα ματς είχε συνολικά 36 πόντους (5,1).

Ήταν το πρώτο δείγμα γραφής του, αλλά αρκούντως ενδεικτικό, καθώς ήταν οικονομικά παραγωγικός με 11/13 βολες, 2/3 δίποντα και 1/1 τρίποντο, είχε μια τελική πάσα και κανένα λάθος! Αν, μάλιστα, δεν είχε αποβληθεί με πέντε φάουλ, ίσως το αποτέλεσμα του τελικού να ήταν διαφορετικό και η Ελλάδα να είχε πάρει το χρυσό μετάλλιο…

Οι βόλτες στο Αιγάλεω παρέα με τον Τεόντοσιτς

Αυτή του η εμφάνιση, όμως, τον έβαλε στα… ραντάρ των μεγάλων ομάδων και ένα χρόνο αργότερα, ο Ολυμπιακός τον απέκτησε παρέα με τους «πατριώτες» του από την Θεσσαλονίκη, Χάρη Γιαννόπουλο και Γιάννη Καραθανάση. Τα δύο πρώτα του χρόνια, μάθαινε από τον Παναγιώτη Γιαννάκη και το επιτελείο του, αλλά και από τον Μίλος Τεόντοσιτς.

Ο Σέρβος πλέι-μέικερ τον είχε πάρει υπό την προστασία του και τα Σαββατοκύριακα τα περνούσαν μαζί (όποτε αυτό συμβάδιζε με το πρόγραμμα του Μίλος), στα γήπεδα της Α2. Για ποιο λόγο; Μα γιατί ο αδερφός του Γιόβαν Τεόντοσιτς αγωνιζόταν στο Αιγάλεω κι έτσι έπαιρνε για παρέα τον Σλούκα μαζί του.

Μετά την διδακτική πρώτη του διετία,  στα 20 του επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη ως δανεικός στον Άρη και έδειξε ότι μπορεί να σταθεί σε επίπεδο ανδρών. Ακολούθως η ιστορία με την καθοριστική παρέμβαση των αδελφών Αγγελόπουλου είναι γνωστή και χιλιογραμμένη. Αν οι ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού, δεν είχαν πάει κόντρα στην βούληση του Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο Σλούκας θα είχε περάσει μια δεύτερη χρονιά δανεικός (και πιθανότατα αγύριστος) και η μοίρα των «ερυθρόλευκων» θα ήταν διαφορετική…

Το «καψώνι» που άλλαξε την ιστορία

Αυτό που λίγοι θυμούνται είναι το «καψώνι» του Ντούντα στον τότε 21χρονο άσο, μέσα από το οποίο κέρδισε την εμπιστοσύνη του…

Στα επτά πρώτα παιχνίδια της κανονικής περιόδου, ο Σλούκας είχε ακριβώς… μηδέν λεπτά συμμετοχής και η ομάδα του αρνητικό απολογισμό με τρεις νίκες και τέσσερις ήττες.  Το όγδοο παιχνίδι απέναντι στην (τότε ονομαζόμενη Κάχα Λαμποράλ και νυν) Μπασκόνια ήταν εξόχως σημαντικό, καθώς η ομάδα του Πειραιά σε περίπτωση ήττας, θα έχανε το τρένο για την φάση των 16.

Στα 34 πρώτα λεπτά, ο νεαρός γκαρντ παρακολουθεί ως είθισται από τον πάγκο. Σ’ εκείνο το σημείο, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τον Τομά Ερτέλ, δίπλα στον Πάμπλο Πριτζιόνι, τον Μπράντ Όλεσον, τον Νεμάνια Μπιέλιτσα και τον Μίρσα Τελέτοβιτς. Ο Ίβκοβιτς κοιτάζει τον πάγκο του και δίνει εντολή στον Σλούκα να αντικαταστήσει τον Παπανικολάου.

Σκεφτείτε πόσο δύσκολο θα ήταν για έναν 21χρονο, ο οποίος δεν έχει παίξει ποτέ του στην Ευρωλίγκα, να βρεθεί για πρώτη φορά στο παρκέ, στο τελευταίο πεντάλεπτο ενός «do or die» αγώνα, με αντιπάλους του επιπέδου του Ερτέλ και του Πριτζιόνι!

Στην πρώτη του κατοχή, παίρνει το γνωστό pull up μακρινό δίποντο του και η μπάλα μετά βίας ακουμπάει το σίδερο. Ο Ίβκοβιτς κοιτάζει θυμωμένος τον πάγκο και ο αστικός μύθος αναφέρει πως ο (τότε βοηθός του) Βαγγέλης Αγγέλου του κάνει νόημα να τον αφήσει μέσα.

Πράγματι αυτό συμβαίνει και στο επόμενο τρίλεπτο, ο Σλούκας ανταποκρίνεται εξαιρετικά στην άμυνα πάνω στον Ερτέλ, τον οποίο αφήνει άποντο και με ένα άστοχο σουτ το οποίο βρίσκει μόνο το ταμπλό! Ο Ιβάνοβιτς αποσύρει τον Γάλλο με 1’54’’ για το τέλος και αμέσως μετά το ίδιο πράττει ο Ίβκοβιτς με τον Σλούκα. Η δουλειά έχει γίνει…

Ο Ολυμπιακός είναι μπροστά με 78-73 κι εν τέλει κερδίζει το ματς με 84-82.

Το «βάπτισμα του πυρός» είναι πετυχημένο και ακολουθούν άλλες δύο νίκες επί της Καντού και της Νανσί, με τον Σλούκα να αποδίδει πολύ καλά ερχόμενος από τον πάγκο.

Η πρόκριση στην φάση των 16, συνδυάζεται με τις αλλαγές στο ρόστερ που φέρνουν στο λιμάνι τον Τζόι Ντόρσει και τον Έισι Λο και τα υπόλοιπα είναι γνωστά…

Οι ομοιότητες του 2012

Κάτι ακόμα, όμως, που πρέπει να επισημανθεί είναι πως και στο τέλος του 2012, η συζήτηση για την παραμονή του Σλούκα στον Ολυμπιακό δεν είχε γίνει μεταξύ τυρού και αχλαδιού. Οι δύο πλευρές είχαν διαπραγματευτεί γι’ αρκετές εβδομάδες και είχαν δυσκολευτεί αρκετά να βρουν την «χρυσή τομή». Πλην όμως  η κοινή θέληση των ιδιοκτητών και του παίκτη, έβαλαν στην άκρη τις διαφορές που υπήρχαν και η συμφωνία επιτεύχθηκε.

Έντεκα χρόνια μετά το σκηνικό είναι παρεμφερές και πιθανότατα η έκβαση θα είναι η ίδια…