Η Φενέρ χρησιμοποίησε πολύ καλύτερα τα χέρια της, ο Χέιζ νίκησε τον Βεζένκοφ, αλλά ο Ολυμπιακός έχει τον συνδυασμό ποιότητας και εμπειρίας για να ανακτήσει το πλεονέκτημα 

Λόγος για μεμψιμοιρία και γκρίνια δεν υπάρχει. Σε μια προημιτελική σειρά της Ευρωλίγκας, οι ανατροπές είναι συνηθισμένο φαινόμενο και στο τέλος νικητής βγαίνει αυτός που αντέχει να τις διαχειριστεί σε πνευματικό, αλλά και σωματικό επίπεδο. Τα δεδομένα διαφοροποιήθηκαν λοιπόν μετά το δίκαιο χθεσινό (28/4) διπλό της Φενέρμπαχτσέ στο ΣΕΦ και πλέον ο Ολυμπιακός καλείται να ανακτήσει το DNA σκληράδας που του έλειψε στο δεύτερο παιχνίδι.

Ιδίως στην θέση «4», όπου πλεονεκτεί στο 90% των αγώνων του, ένεκα της παρουσίας του Σάσα Βεζένκοφ, ο οποίος όμως χθες έχασε κατά κράτος την μονομαχία του με τον Νάιτζελ Χέιζ. Αν κοιτάξει κανείς το φύλλο της στατιστικής θα πει πως ο 28χρονος φόργουορντ του Ολυμπιακού, μέτρησε περισσότερους πόντους και ριμπάουντ, μα ουδείς πιστεύει πως υπερτέρησε του αντιπάλου του. 

Ο Χέιζ δεν επέτρεψε στον Βεζένκοφ να βρει ρυθμό και επί της ουσίας πέτυχε μόλις ένα καλάθι στο μισό γήπεδο κι αυτό μετά από πάσα επαναφοράς, όταν κινήθηκε έξυπνα από σκριν, πήρε την μπάλα και σκόραρε με την γνωστή του ταχύτητα. Ενώ είναι ένας από τους πιο πνευματικά δυνατούς παίκτες της Ευρώπης, «λύγισε» σωματικά, όχι μόνο από τον Χέιζ, αλλά συνολικά από τον (ορθά) σκληρό τρόπο που αμύνθηκαν οι παίκτες του Ιτούδη. Αν παρατηρήσει κανείς, μετά το δίποντο που ο Χέιζ έβαλε μπροστά στον Βεζένκοφ στο 33’, ο Μπαρτζώκας αποφασίζει να παίξει με αλλαγές πάνω του. Ακόμα κι αυτές, όμως, από τον Ουόκαπ και τον Μακ Κίσικ ήταν με τα… μάτια και όχι με τα χέρια που έμειναν κατεβασμένα και ο Αμερικανός πέτυχε δύο καθοριστικά τρίποντα στην τελευταία περίοδο. 

Αντίθετα τα χέρια των φιλοξενούμενων ήταν ιδιαίτερα ενεργά. Τραβούσαν κι έσπρωχναν για να σπάσουν τα σκριν των «ερυθρόλευκων», το ίδιο για να πάρουν θέση μέσα στην ρακέτα και είτε να σκοράρουν με τον Μότλει, είτε να πάρουν τα 15 επιθετικά ριμπάουντ που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην άλωση του ΣΕΦ. Όταν ο Καλάθης άλλαξε στο πρώτο μέρος πάνω στον Βεζένκοφ, προσπάθησε με νύχια και με δόντια και κατάφερε να τον κάνει να αστοχήσει. 

Όλα αυτά (κι ακόμα περισσότερα που έγιναν) δείχνουν ότι οι Τούρκοι ήταν πιο σκληροί στο δεύτερο ματς και δίκαια έφεραν την σειρά στα ίσια. 

Το γεγονός, αυτό, όμως, δεν δίνει αφορμή για… κινδυνολογία. Ο Ολυμπιακός έχει διαχειριστεί εξαιρετικά όλες τις δύσκολες στιγμές στις οποίες έχει περιέλθει την τελευταία διετία. Προπονητές και παίκτες έχουν τον συνδυασμό ποιότητας και εμπειρίας, ώστε να βρίσκουν τις λύσεις και να παίρνουν τις νίκες που χρειάζονται.  

Σε πρώτη φάση στην Πόλη, θα χρειαστεί να παίξουν πιο σκληρά και να κυκλοφορήσουν καλύτερα την μπάλα. Στην δεύτερη αναμέτρηση, ήταν μια από τις μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού φορές που οι ασίστ των Πειραιωτών (16) ήταν ανάλογες με τα λάθη (14). Η συγκεκριμένη σχέση είναι ίσως η πιο σημαντική στο μπάσκετ και ιδίως με τον τρόπο που αγωνίζεται ο Ολυμπιακός στην εποχή Μπαρτζώκα. Μέχρι και το πρώτο ματς των προημιτελικών έδιναν 21,6 τελικές πάσες μέσο όρο και είχαν μόλις 12,8 λάθη στο παθητικό τους. 

Από κει και πέρα, θα πρέπει να αυξήσουν κατακόρυφα την αμυντική τους ένταση. Παπανικολάου και Λαρεντζάκης έλειψαν στην τελευταία περίοδο, ενώ και ο Γουοκάπ απέδωσε κάτω από τα γνωστά του στάνταρ στην άμυνα. 

Τίποτα δεν έχει χαθεί και η πρόκληση είναι πλέον ακόμα μεγαλύτερη για τους «ερυθρόλευκους»…