Στις 28 Απριλίου του 1993 ο Πανιώνιος φιλοξενούσε τον Παναθηναϊκό στο ιστορικό και εμβληματικό κλειστό της οδού Αρτάκης.

Περίπου οκτώ λεπτά πριν από τη λήξη, ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς τρέχει προς το καλάθι του «τριφυλλιού». Ο ρέφερι του αγώνα, Κουκουλεκίδης, σφυρίζει το επιθετικό φάουλ στο οποίο υπέπεσε ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς επάνω στον Φραγκίσκο Αλβέρτη.

Αυτό ήταν το πέμπτο του Σέρβου γκαρντ/φόργουορντ των Νεοσμυρνιών, κάτι που σήμαινε ότι έπρεπε να αποχωρήσει από το παρκέ και να μην αγωνιστεί στη συνέχεια της αναμέτρησης.

Μη μπορώντας προφανώς να δεχτεί την εξέλιξη αυτή, ο Μπόμπαν χτύπησε με ορμή το κεφάλι του στην μπασκέτα! Δυστυχώς το κακό είχε γίνει σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.

Από εκείνη τη στιγμή το νεύρο του παρέλυσε (Ρήξη νωτιαίου μυελού και κάταγμα στον έκτο αυχενικό σπόνδυλο ήταν η διάγνωση των γιατρών), με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος στο κάτω μέρος του σώματός του.

Δεν νιώθω τα χέρια μου και τα πόδια μου» φωνάζει, ενώ ζητάει βοήθεια από τον γιατρό του Πανιωνίου, Γιώργο Κατσιφαράκη. Την ίδια ώρα, ορισμένοι οπαδοί των «πράσινων» χωρίς να έχουν καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει φωνάζουν: «Πέθανε, πέθανε»

Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν: «Τμήμα του έκτου αυχενικού σπονδύλου ασκούσε πίεση στον νωτιαίο μυελό και ολόκληρος ο μεσοσπονδύλιος δίσκος μεταξύ του 6ου και 7ου αυχενικού σπονδύλου είχε μετακινηθεί και ασκούσε επιπλεόν πίεση. Ο 6ος σπόνδυλος αφαιρέθηκε με σκοπό την αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού, την ανάταξη του κατάγματος και τη σταθεροποίηση της περιοχής με μόσχευμα και πλάκα με βίδες».

Έγινε από την πρώτη στιγμή, ιδιαίτερα αγαπητός στους οπαδούς του Πανιωνίου ενώ κέρδισε τον σεβασμό όλων στο ελληνικό μπάσκετ. Στο πρόσωπο του 30χρονου τότε Μπόμπαν οι κυανέρυρθοι έβλεπαν τον άνθρωπο εκείνο που μαζί με τον Φάνη Χριστοδούλου θα ανέβαζε επίπεδο την ομάδα τους.

Από το 2002 ο Πανιώνιος απέσυρε προς τιμήν του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, την φανέλα με το νούμερο #8, ενώ στο κλειστό της Αρτάκης μέχρι και σήμερα, στο κλειστό «Ανδρέας Βαρίκας», η ιαχή «Μπόμπαν, Μπόμπαν» δονεί την ατμόσφαιρα και σηκώνει την τρίχα όλων.

Από την πλευρά μας, εμείς το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι…: «Μπόμπαν σ’ αγαπάμε, ποτέ δεν σε ξεχνάμε»…