Ο Μάλκολμ Μπρόγκντον έφυγε από τους Μπακς γιατί ήθελε να είναι ο ηγέτης τους και πλέον στους Σέλτικς εξελίχθηκε στον καλύτερο 6^ο παίκτη της λίγκας.

Το παρατσούκλι του είναι «ο πρόεδρος» και απ’ αυτό καταλαβαίνει κανείς πως πρόκειται για μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως εκτός από το Βιρτζίνια (στο οποίο τελικά έπαιξε) το μοναδικό άλλο πανεπιστήμιο που του είχε προσφέρει πλήρη υποτροφία ήταν το περίφημο Χάρβαρντ. Ο Μάλκολμ Μπρόγκντον θεωρείται βέβαιο πως όταν ολοκληρώσει την καριέρα του θα εξελιχθεί είτε σε σπουδαίοι διοικητικό παράγοντα, είτε σε πολιτικό, που θα έχει στιβαρό λόγο στο κογκρέσο. Προς το παρόν, από τα ξημερώματα της Παρασκευής (21/4) απολαμβάνει το βραβείο του κορυφαίου έκτου παίκτη, έξι χρόνια μετά την ανάδειξη του σε καλύτερο ρούκι του ΝΒΑ. Στα έξι χρόνια που μεσολάβησαν άλλαξαν πολλά για τον νυν παίκτη των Σέλτικς. Το κυριότερο; Πως ήρθε σε… συμβιβασμό με τον εαυτό του και αποδέχθηκε πως δεν μπορεί να είναι ο ηγέτης μιας ομάδας που διεκδικεί το πρωτάθλημα, αλλά μπορεί να έχει εξίσου σημαντικό ρόλο ερχόμενος από τον πάγκο… 

Το κίνητρο της «κόκκινης σημαίας» 

Η ιστορία του ως το 2017, όταν πήρε το Rookie of The Year Award, είναι λίγο πολύ γνωστή: Μετά την θητεία του στο πανεπιστήμιο Βιρτζίνια, δίπλα σε πολύ γνώριμες φιγούρες του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως ο Ντάριους Τόμπσον της Μπασκόνια, ο Μάικ Τόμπι της Μπαρτσελόνα, ο Ντέβον Χολ της Αρμάνι, αλλά και ο «κολλητός» του Άντονι Γκιλ των Ουίζαρντς, οι ομάδες του ΝΒΑ τον προσπέρασαν στον πρώτο γύρο του ντραφτ. Ο βασικός λόγος είχε να κάνει με το γεγονός πως είχε σπάσει το αριστερό του πόδι, χάνοντας ολόκληρη την δεύτερη σεζόν του στο NCAA κι αρκετοί γιατροί είχαν υψώσει (κατά το αμερικανικό λεγόμενο) «κόκκινη σημαία». Οι Μπακς δεν είχαν πρόβλημα να «θυσιάσουν» το Νο 36 για χάρη του και ο Μπρόγκντον παίζοντας στα 75 από τα 82 ματς της κανονικής περιόδου, θέλησε να δείξει σε ολόκληρη την λίγκα το λάθος που είχε κάνει. Τα κατάφερε περίφημα και δικαίως είχε αναδειχθεί καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος. 

Ανέβηκαν οι πόντοι, έπεσαν οι συμμετοχές 

Το γεγονός αυτό, όμως, τον οδήγησε σε λάθος ατραπό. Ο Μπρόγκντον έχοντας συνδυάσει την δυνατή προσωπικότητα του, με ανάλογα ισχυρή παρουσία εντός των τεσσάρων γραμμών, πίστεψε πως μπορεί να εξελιχθεί σε ηγέτη των «ελαφιών», έχοντας ανάλογα σημαντικά ρόλο με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο μέσος όρος του τα δύο επόμενα χρόνια, ανέβηκε στους 13 πόντους και στους 15,6 αντίστοιχα, πλην όμως οι συμμετοχές του «έπεσαν» στις 48 και στις 64. Το «breaking point» ήρθε στα πλέι-οφ του 2019, όταν ο Μπρόγκντον αγωνίστηκε μόλις σε ένα από τα έξι παιχνίδια των ημιτελικών της Ανατολής με τους Σέλτικς, λόγω της ρήξης στο πέλμα που είχε υποστεί στο τέλος Μαρτίου. Στην συνέχεια έπαιξε σε όλη την σειρά με τους Ράπτορς, αλλά στο Μιλγουόκι, θεώρησαν πως θα έπρεπε να είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του νωρίτερα. 

Η σκληρή απόφαση των Μπακς 

Έτσι, λοιπόν, μετά τον αποκλεισμό από τους Ράπτορς, έβαλαν όλα τα δεδομένα στο τραπέζι και πήραν μια σκληρή απόφαση: Να αφήσουν τον Μπρόγκντον να φύγει ως ελεύθερος, δίχως καν να του κάνουν προσφορά: Έκριναν πως δεν ταίριαζε με την υπόλοιπη ομάδα και θα ήταν καλύτερο να εξοικονομήσουν χρήματα στο σάλαρι-καπ, τα οποία θα χρησιμοποιούσαν στο μέλλον, όπως πράγματι έπραξαν με την επέκταση συμβολαίου του Μίντλετον και την προσθήκη του Χόλιντεϊ, ένα χρόνο αργότερα. 

Περί ηγεσίας 

«Θα λάτρευα να συνεχίσω στους Μπακς, αν με ήθελαν. Αν με είχαν εκτιμήσει όπως με εκτιμούν οι Πέισερς», είχε πει ο ίδιος στις 23 Δεκεμβρίου του 2019, στο πρώτο του παιχνίδι ως αντίπαλος στο Μιλγουόκι. Ως γιος ενός δικηγόρου και μιας καθηγήτριας πανεπιστημίου, ήξερε πολύ καλά να χειρίζεται τον λόγο και να προβάλλει τα πράγματα από την οπτική που ήθελε.  Μερικούς μήνες αργότερα, είχε εξηγήσει περισσότερα στο podcast του Τζέι Τζέι Ρέντικ. «Θέλω να νικάω, νιώθω πως είμαι νικητής πάνω απ’ όλα και ότι είμαι ανταγωνιστικός και στις δύο άκρες. Και η Ιντιάνα βγάζει τον καλύτερο μου εαυτό. Με βάζει στην θέση του πόιντ γκαρντ και μου επιτρέπει να παίζω αυτόν τον ρόλο, στην κανονική μου θέση και να ηγούμαι. Νομίζω ότι ο πόιντ γκαρντ πρέπει να είναι αν όχι ο πρώτος, τουλάχιστον ένας από τους ηγέτες της ομάδας». 

Φυσικά όλα αυτά, «κατέρρευσαν» μετά την δεύτερη του σεζόν στην Ιντιάνα. Στην τρίτη του αγωνίστηκε σε μόλις 36 παιχνίδια και οι Πέισερς ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο με τους Μπακς: Προτίμησαν να τον χάσουν για να απελευθερώσουν χώρο στο σάλαρι καπ: Τον έδωσαν αντί πινακίου φακής στην Βοστώνη, όπου βρήκε τον ρόλο που του ταιριάζει. Στην γεμάτη τους περιφέρεια, έρχεται από τον πάγκο και κάνει την διαφορά στο second unit!

Ο Μπρόγκντον μπορεί να ηγηθεί (όπως ήθελε στο Μιλγουόκι και την Ιντιάνα), αλλά στην δεύτερη πεντάδα των Σέλτικς, γεγονός που ουδόλως ενοχλεί τον Τζο Μαζούλα. Από την στιγμή που δεν ενοχλεί και τον ίδιο τον παίκτη, όλοι είναι χαρούμενοι και το βραβείο δικαίως του ανήκει!