Ο εφετινός Ολυμπιακός είναι τόσο καλός που μετά την  live απόλαυση στο ΣΕΦ, οι φίλοι του γυρίζουν σπίτι για να δουν τα highlights του. 

Το μόνο καλό που δεν έχει ο φετινός Ολυμπιακός είναι… παρκινγκ. Στο δρόμο, λοιπόν, προς το πλησιέστερο πεζοδρόμιο μετά το τέλος του αγώνα με την Εφές, ένας από τους φιλάθλους είπε σε ένα άλλον. «Ρε συ είναι τόσο καλή η ομάδα που πηγαίνω μετά σπίτι μου και βλέπω πάλι τα χάιλαιτ».

 Ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των «ερυθρόλευκων»… 

Οι αυτοματισμοί τους λειτουργούν σε τέτοιο βαθμό που τα καλάθια τους είναι θεαματικά, λόγω της απλότητας τους. Για παράδειγμα στο λέι-απ που ο Βεζένκοφ γράφει το 74-66 και «κόβει τα πόδια» των Τούρκων, ακόμα και ο προσωπικός του αντίπαλος Ούιλ Κλάιμπερν ξέρει ότι ο Ουόκαπ μπορεί μεν να κοιτάζει τον Μακ Κίσικ, αλλά θα πασάρει σε αυτόν. Ο Αμερικανός αντιλαμβάνεται το κόψιμο του και μολονότι έχει πιο γρήγορα πόδια από αυτόν, ο Σάσα είναι ήδη ένα κλικ πιο μπροστά…

Με του που πήρε την μπάλα, έβαλε το ανάποδο λέι-απ, καθώς η ταχύτητα της σκέψης και της εκτέλεσης ολόκληρης της ομάδας είναι σε ένα εντυπωσιακό για το Ευρωπαϊκό μπάσκετ επίπεδο. 

Οι Πειραιώτες ξεκίνησαν το παιχνίδι με καλάθι μετά από «κόψιμο» του Βεζένκοφ και επί της ουσίας το «τελείωσαν» με τον ίδιο τρόπο. 

Στη σύγχρονη εποχή του, ο Ολυμπιακός κέρδισε φιλάθλους λόγω της «refuse to lose» νοοτροπίας του και των επικών ανατροπών που είχε πετύχει.  

Πλέον αρχίζει να θυμίζει την ομάδα της δεκαετίας του 90 που έμπαινε από το πρώτο λεπτό έτοιμη να «καθαρίσει» τον αντίπαλο της με εντυπωσιακό μπάσκετ. Με την Εφές το προβάδισμα στο τέλος της πρώτης περιόδου ήταν στο +9, με την Φενέρ στο +14 και με την Μακάμπι άργησε μεν ένα δεκάλεπτο, αλλά στο τέλος του ημιχρόνου ήταν μπροστά με 15 πόντους! Ότι κι αν κάνει ο αντίπαλος, οι παίκτες του Μπαρτζώκα εμπνέουν εμπιστοσύνη πως θα βρουν τις λύσεις ώστε να κερδίσουν το ματς. Από τον πρώτο ως (τη κυριολεξία) τον δωδέκατο, όπως συνέβη χθες (3/2) με τον Μιχάλη Λούντζη. 

Τρεις μέρες μετά την καθοριστική του συμβολή στην νίκη επί της Φενέρ, ο Μπραχαμιώτης πλέι-μέικερ κατέρριψε όλα τα προσωπικά του ρεκόρ και ήταν ο καταλύτης του νέου θριάμβου. Αυτό που έχει πετύχει στα δύο τελευταία ματς είναι αξιοθαύμαστο και εξαιρετικά δύσκολο, καθώς από την 13^η αγωνιστική όταν πάλι απέναντι στην Φενέρ είχε πάρει σημαντικό χρόνο συμμετοχής, μεσολάβησαν επτά ματς μέχρι να συναντήσει πάλι την ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη. Στα τέσσερα εξ’ αυτών είχε DNP και στα τρία, συμμετοχή μικρότερη των τεσσάρων λεπτών. 

Τούτο αποδεικνύει πως δουλεύει σοβαρά, δεν απογοητεύεται και είναι έτοιμος να αρπάξει από τα μαλλιά όποια ευκαιρία του δοθεί. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή ώστε να «χτίσει» ένα προσωπικό momentum και η καλή του παρουσία στην επίθεση να μην αποτελέσει την εξαίρεση. 

Θα γίνει ο Λούντζης ένας καλός σουτέρ μετά από τρίπλα; Όχι. 

Μπορεί να γίνει αξιόπιστος στα στατικά περιφερειακά σουτ; Ασφαλώς ναι, όπως έδειξε με τα 3/3 απέναντι στην Εφές. Δουλεύει σκληρά και είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας. Στα 25 του είναι αρκετά ώριμος για να κάνει το step up. 

Σίγουρα εύσημα αξίζουν και στο προπονητικό επιτελείο που κρατάει «ζεστούς» όλους τους παίκτες. Λαρεντζάκης και Μπολομπόι δεν ανταποκρίθηκαν καλά ως το 30’, πλην όμως στην τελευταία περίοδο έβαλαν καθοριστικά καλάθια. 

Όπως έχουμε τονίσει, ο κόσμος δεν πρέπει να βιάζεται και να θεωρεί τον Ολυμπιακό φαβορί για το φάιναλ-φορ πολλώ δε μάλλον για την κατάκτηση του τροπαίου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει ήδη (κατ’ ουσίαν) εξασφαλίσει την παρουσία του στην οκτάδα, επιτυχία σημαντική αν λάβει κανείς υπόψη πόσο ανταγωνιστική είναι η εφετινή διοργάνωση. 

Ο δρόμος μέχρι το φάιναλ-φορ είναι ακόμα μακρύς και τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, με εξαίρεση ότι ο εφετινός Ολυμπιακός συνδυάζει το θέαμα και το γεμάτο (αλλά άνευ γκρίνιας) ΣΕΦ της εποχής Ιωαννίδη.