Από τον Ραζόν Ρόντο ως τον Εμάνιουελ Μούντιε, η Αμερικανική αγορά προσφέρει αρκετές διαφορετικές περιπτώσεις «άσων» για τoυς «πράσινους».

Στα μέσα της περιόδου είναι πάντα εξαιρετικά δύσκολο μια ομάδα να βρει τον παίκτη που χρειάζεται. Οι λύσεις είναι περιορισμένες, μα η «αγορά» που προσφέρει τις περισσότερες επιλογές είναι η Αμερικανική. Ο Παναθηναϊκός έκανε ήδη την πρώτη απόπειρα, προσεγγίζοντας τον Σαμπάζ Νέιπιερ, ο οποίος ναι μεν είναι ένας πολύ ποιοτικός παίκτης, πλην όμως δεν είναι ο δημιουργός που χρειάζεται. Στην παρούσα φάση οι διαθέσιμοι πλέι-μέικερ στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού είναι πολλοί, αλλά λίγοι είναι αυτοί που καλύπτουν τις ανάγκες και συνάμα πληρούν τις προϋποθέσεις για να αγωνιστούν σε μια ομάδα με το ειδικό βάρος του «τριφυλλιού».

Τους χωρίσαμε σε τέσσερις κατηγορίες και παρουσιάζουμε τα… pros n cons του καθενός.

ΝΒΑers «πρώτου ραφιού»

Κανονικά ο μεσότιτλος θα έπρεπε να είναι «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός». Σίγουρα ο Ραζόν Ρόντο ο οποίος σε μερικά χρόνια θα είναι στο Hall Of Fame, θα προκαλούσε επικοινωνιακά πάταγο, αλλά στην πραγματικότητα δεν θα ήταν μια καλή λύση για τον Παναθηναϊκό, αλλά και για οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή ομάδα. Ο πολύ δύσκολος ως στριφνός χαρακτήρας του, καθιστά σχεδόν αδύνατη την προσαρμογή του στην Ευρωπαϊκή μπασκετική πραγματικότητα, έστω κι αν πρόκειται για έναν παίκτη με υψηλό IQ. Συν τοις άλλοις η τελευταία φορά που πάτησε το παρκέ ήταν στις 10 Απριλίου του 2022 όταν ως στέλεχος των Καβαλίερς αγωνίστηκε απέναντι στους Μπακς, στο ματς που ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έκανε ρεκόρ καριέρας με 27 πόντους. Οπότε μετά από σχεδόν 10 μήνες απουσίας είναι απόλυτα λογικό να βρίσκεται εκτός αγωνιστικού ρυθμού και όχι στην απαιτούμενη φυσική κατάσταση.

Αντίθετα ο Κέμπα Ουόκερ είναι ένας καταπληκτικός χαρακτήρας, ο οποίος έπαιξε πρόσφατα σε μερικά ματς με τους Μάβερικς, δείχνοντας πως είναι ακόμα ένας ικανός σκόρερ. Το πρόβλημα στην δική του περίπτωση είναι ότι τα ταλαιπωρημένα του γόνατα, που δεν του επιτρέπουν να αγωνίζεται σε σταθερή βάση και να δίνει την απαιτούμενη προσπάθεια στην άμυνα.

Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα για τον Αιζάια Τόμας, ο οποίος από την στιγμή που έγινε «θυσία» για τους Σέλτικς παίζοντας με μισό γοφό στα πλέι-οφ του 2017, είδε την καριέρα του να… κατακρημνίζεται. Όπως και ο Ουόκερ είναι περισσότερο σκόρερ και λιγότερο δημιουργός…

Το ίδιο ισχύει και για τον Ντι Τζέι Όγκουστιν, ο οποίος όπως και ο Ρόντο έχει να αγωνιστεί από την προηγούμενη άνοιξη, ενώ ο Μπράντον Νάιτ είναι ένας ακόμα ποιοτικός βετεράνος που συνδυάζει όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα. Είναι ανενεργός εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, κουβαλάει πολλά προβλήματα τραυματισμών και δεν είναι «καθαρός» πλέι-μέικερ.

Οπότε με την εις άτοπον απαγωγή, φτάνουμε στον μοναδικό παίκτη αυτής της κατηγορίας που θα μπορούσε να αποτελέσει ρεαλιστικό στόχο. Ο Έλφριντ Πέιτον έμεινε στα αζήτητα την φετινή σεζόν μετά τη άχρωμη περσινή του παρουσία στο Φίνιξ. Είναι, όμως, μόλις 29 ετών, έχει καλό χαρακτήρα και είναι πραγματικός «άσος». Τα μειονεκτήματα του είναι ότι δεν σουτάρει καλά από την περιφέρεια, δεν έχει γνώση του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και έχει να αγωνιστεί από τις 16 Μαΐου του 2022 όταν πήρε πέντε λεπτά στο garbage time, στον έβδομο ημιτελικό της Δύσης απέναντι στους Μάβερικς.

ΝΒΑers με μικρή θητεία στη Ευρώπη

Αυτή είναι η κατηγορία με τις λιγότερες επιλογές, αλλά με παίκτες που έχουν πείρα στην Ευρωλίγκα, στοιχείο πολύ σημαντικό, ιδίως για προσθήκη μεσούσης της περιόδου.

Ο Εμάνιουελ Μούντιε ήταν μεγάλο ταλέντο στα νιάτα του, αλλά δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες. Είναι ένας… ατίθασος γκαρντ, ο οποίος ενώ έχει τις ικανότητες, το μέγεθος και τα αθλητικά προσόντα για να γίνει ένας πλέι-μέικερ υψηλού επιπέδου, προτιμάει να σκοράρει. Το έδειξε τόσο στο ΝΒΑ, όσο και στην περσινή του θητεία στην Ζαλγκίρις. Τα «πλεονεκτήματα» του είναι πως βρίσκεται σε ηλικία ακμής, καθώς είναι μόλις 27 ετών, ενώ παράλληλα έχει και αγωνιστικό ρυθμό, μιας και αγωνίζεσαι στην G league Iowa Wolves, τη θυγατρική της Μινεσότα. Φυσικά για να μείνει ελεύθερος απαιτείται buyout ύψους 50.000 δολαρίων, όπως θα αναλύσουμε στην κατηγορία για τους παίκτες της G league.

Από την άλλη πλευρά, ο Νόρις Κόουλ ναι μεν έχει αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα με την Μακάμπι, την Μπούντουτσνοστ και την Βιλερμπάν, πλην όμως έδειξε πέρσι στην Μάλαγα με προπονητή τον Φώτη Κατσικάρη, ότι δεν μπορεί πλέον να σταθεί σε αυτό το επίπεδο.

Θα επανέλθουμε σε λίγες ώρες με το δεύτερο μέρος της «πράσινης» λίστας… εξ Αμερικής. Είναι ίσως το κομμάτι που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού περιλαμβάνει παίκτες από τη G-League, αλλά και ορισμένους “μπαρουτοκαπνισμένους” στα ευρωπαϊκά γήπεδα, οι οποίοι έχουν παράλληλα μικρή θητεία στο ΝΒΑ.