Οι Μάβερικς έχασαν τα ξημερώματα από τους Χοκς, αλλά μετά από πέντε χρόνια μπορούν να θεωρούνται οι «κερδισμένοι» της ανταλλαγής Ντόντσιτς-Γιανγκ.

Η μονομαχία της Ατλάντα με το Ντάλας τα ξημερώματα της Πέμπτης (19/1) ήρθε να φέρει στο προσκήνιο το ερώτημα: «Ποιος είναι ο νικητής της ανταλλαγής Γιανγκ-Ντόντσιτς». Η απάντηση ασφαλώς είναι πρόωρο να δοθεί, καθώς έχουν περάσει (σκάρτα) πέντε χρόνια από την στιγμή που Χοκς και Μάβερικς αποφάσισαν να εμπιστευτούν τις τύχες τους σε δύο τελείως διαφορετικής αγωνιστικής φύσης πλέι-μέικερ. Πλην όμως μέσα σε αυτό το διάστημα, παρά τις… μεταπτώσεις στην εκτίμηση για τον «νικητή» (ιδίως το 2021 όταν τα γεράκια έφτασαν στους τελικούς της Ανατολής και οι Μαβς αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο από τους Κλίπερς), έχει αρχίσει να γίνεται σαφές ποια ομάδα στηρίζει το μέλλον της χωρίς καμία επιφύλαξη πάνω στον παίκτη στον οποίο «επένδυσε» στο ντραφτ του 2018. 

Πριν ωστόσο φτάσουμε εκεί, ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στην 21η Ιουνίου του 2018…

Το σκεπτικό της ανταλλαγής που έδωσε στο Ντάλας την δυνατότητα να επιλέξει στο Νο3, αντί της Ατλάντα η οποία πήρε το Νο5 των Τεξανών και συνάμα την επιλογή τους στον πρώτο γύρο του 2019. Αυτό το επιπλέον pick, ήταν το στοιχείο που έκανε την διαφορά και αποτέλεσε το βασικό λόγο της συμφωνίας. 

Οι Χοκς δεν είχαν σε τεράστια εκτίμηση τον Ντόντσιτς, σε αντίθεση με τους Μάβερικς, οι οποίοι έχοντας την ιστορική επιτυχία με τον Νοβίτσκι από το ντραφτ του 1998  ήταν βέβαιοι πως ο Σλοβένος είχε την ίδια προοπτική εξέλιξης. Την μέρα του ντραφτ, λοιπόν, το μεν Ντάλας είχε ως ξεκάθαρο στόχο τον Λούκα και θα έκανε ότι ήταν δυνατόν για να τον αποκτήσει, η δε Ατλάντα δεν είχε «εκλεκτό» και «ψαχνόταν» για μια ανταλλαγή που θα της έφερνε περισσότερες επιλογές στο ντραφτ.

Συμφωνία on the call

Η συμφωνία αποφασίστηκε «on the call», όπως λένε στην απέναντι όχθη, δηλαδή στο πεντάλεπτο που έχει κάθε ομάδα στο πρώτο γύρο για να κάνει την επιλογή της. Ο λόγος που οι Μάβερικς περίμεναν να φτάσουν σε αυτό το σημείο, είναι γιατί ήθελαν πρώτα να δουν αν οι Κινγκς θα έπαιρναν τον Ντόντσιτς στο Νο2. Νωρίτερα στην κορυφή του ντραφτ, γνώριζαν πως οι Σανς θα επέλεγαν τον Ντι Άντρε Είτον. Έτσι όταν ο Βλάντε Ντίβατς έκανε το ιστορικό λάθος, με τον Μάρβιν Μπάγκλεϊ, αμέσως κάλεσαν τον γενικό διευθυντή της Ατλάντα Τράβις Σλενκ. Του πρόσφεραν το Νο5 και την επιλογή τους για το επόμενο ντραφτ, «προστατευμένη» μόνο για τα πέντε πρώτα νούμερα. Δηλαδή αν κληρώνονταν στο Νο 4 του 2019, το pick αυτό θα έμενε στους Μαβς και οι Χοκς θα έπαιρναν μια επιλογή για το 2020. 

Η προσφορά αυτή ικανοποίησε τον Σλένκ, ο οποίος πρέπει να τονιστεί πως δεν είχε κατασταλάξει στον Γιανγκ, αλλά ήθελε διακαώς μια ακόμα επιλογή πρώτου γύρου. 

Στο Νο5 πήρε τελικά τον θαυματουργό κοντό από το πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα και ένα χρόνο αργότερα με τους Μάβερικς να μένουν εκτός πλέι-οφ, πήρε και το Νο10 του ντραφτ του 2019. 

Η αποτυχία με Ρέντις

Εκεί είναι το σημείο-κλειδί της ανταλλαγής. Ο Σλενκ θα μπορούσε να είχε αποκτήσει έναν παίκτη που θα εξελισσόταν σε All-Star, όπως είναι η προοπτική του Τάιλερ Χίροου τον οποίο πήραν στο 13 οι Χιτ, ή τον Μάικλ Πόρτερ τζούνιορ, με τον οποίο ρίσκαραν (λόγω της επέμβασης στην μέση του) οι Νάγκετς στο 14. Άλλοι διαθέσιμοι παίκτες ήταν ο Καμ Τζόνσον τον οποίο επέλεξαν οι Σανς στο 11, ο Θάιμπουλ που κατέληξε στο 20 των Σίξερς, ο Γκραντ Ουίλιαμς στο 22 με την Βοστώνη και ο Νικ Κλάξτον στο 31 με το Μπρούκλιν. 

Εν τέλει, το «αφεντικό» των Χοκς επένδυσε στον Καμ Ρέντις, τον πρωτοετή φόργουορντ από το Ντιουκ, ο οποίος δεν συγχρωτίστηκε ποτέ με τον Γιανγκ. Ως αποτέλεσμα, οι Χοκς τον έδωσαν αντί πινακίου φακής την περσινή σεζόν στους Νικς. Πήραν πίσω τον Κέβιν Νοξ, τον οποίο άφησαν ελεύθερο μετά από μερικούς μήνες, άρα το μεγάλο «κέρδος» που υποτίθεται ότι θα είχαν από την ανταλλαγή Γιανγκ-Ντόντσιτς, πήγε μετά από τέσσερα χρόνια “στα σκουπίδια”. 

Ως εκ τούτου, επί της ουσίας είχαμε μια straight up ανταλλαγή ανάμεσα σε δύο παίκτες και γι’ αυτό τον λόγο οι Μάβερικς μπορούν να θεωρηθούν οι «νικητές» της. 

Βίοι αντίθετοι σε Ατλάντα-Ντάλας

O Σλενκ έχασε τη δουλειά του, λίγες μέρες πριν τα εφετινά Χριστούγεννα. Η «επένδυση» του με τον Ντεζούντε Μάρει ναι μεν ήταν μια καλή ιδέα, αλλά δεν έχει αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς, καθώς ο Γιανγκ εξακολουθεί να «βασανίζει» την μπάλα για να βάζει τις τριαντάρες του. Έτσι ο Τζον Κόλινς χρόνο με τον χρόνο γίνεται ολοένα και πιο δυσαρεστημένος, ο δε χεντ κόουτς Νέιτ Μακ Μίλαν σκέφτηκε ακόμα και την παραίτηση, βλέποντας ότι ο αστέρας του δεν μπορεί να ακολουθήσει ούτε καν τους βασικούς κανόνες λειτουργίας της ομάδας του. 

Την ίδια στιγμή στο Ντάλας, ο Λούκα Ντόντσιτς χαίρει της απόλυτης αναγνώρισης. Ουδείς τολμά να τον αμφισβητήσει και οι Μαβς είναι αποφασισμένοι να τον κρατήσουν μέχρι το τέλος της καριέρας του, όπως συνέβη με τον Νοβίτσκι!

Το παράδειγμα του Ορλάντο

Βέβαια θα πρέπει να «κρατάμε» και μια… πισινή, ως προς την «νίκη» του Ντάλας. Πίσω στα 90s οι Μάτζικ είχαν θεωρηθεί οι μεγάλοι κερδισμένοι της ανταλλαγής με τους Ουόριορς, όταν ο Πένι Χάρνταγουεϊ μαζί με τον Σακίλ Ο’ Νιλ τους οδήγησαν στους τελικούς του 1995 απέναντι στους Χιούστον Ρόκετς. 

Το 1993 το Ορλάντο (στο πρότυπο της Ατλάντα) είχε δώσει το Νο1 του ντραφτ στο Γκόλντεν Στέιτ για να πάρει το Νο3 από τους Ουόριορς και τρεις μελλοντικές επιλογές πρώτου γύρου. Ως αποτέλεσμα οι «πολεμιστές» επέλεξαν στην κορυφή τον Κρις Ουέμπερ, ο οποίος μετά από ένα χρόνο απαίτησε ανταλλαγή λόγω της κακής του σχέσης με τον προπονητή Ντον Νέλσον, ενώ ο Χάρνταγουεϊ εξελίχθηκε σε σούπερ-σταρ στους Μάτζικ. 

Βέβαια το 1996, ένα χρόνο μετά την παρουσία τους στους τελικούς, είδαν τον Σακίλ να αποχωρεί για τους Λέικερς, καθώς δεν άντεχε να μοιράζεται το spotlight με τον Πένι, ενώ το 1999 έχασαν και τον Χάρνταγουεϊ, ο οποίος έφυγε για το Φίνιξ. 

Οπότε ας περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα με τον Luka Magic στην πόλη του Τέξας.