Ο Ιταλός μετρά 35 χρόνια επιτυχιών, γιατί είναι τρομερά οργανωμένος σε όλα τα επίπεδα του μπάσκετ, από τους παίδες ως το ΝΒΑ 

Η ιστορία του στο άθλημα είναι λίγο πολύ γνωστή. Από το 1990 που στα 29 του έγινε με την Σκαβολίνι Πέζαρο, ο νεότερος προπονητής στην ιστορία της ιταλικής λίγκας που κατέκτησε το πρωτάθλημα, ο Σέρτζιο Σκαριόλο έχει σχεδόν 35 χρόνια «παρασήμων», σε όλες τις βαθμίδες του παγκόσμιου μπάσκετ.  Μια ματιά στο παλμαρέ του είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της επιτυχίας του, όπως επίσης μια ματιά στο παρουσιαστικό του είναι αρκετή για να δώσει λαβή για αρνητική κριτική στους αμφισβητίες του. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Ιταλός προπονητής έχει «χτίσει» ένα προφίλ πολυτέλειας, το οποίο φροντίζει να υποστηρίζει με το άρτια προετοιμασμένο έργο του, αποτέλεσμα του οποίου είναι τα εντυπωσιακά αποτελέσματα με τη Εθνική Ισπανίας και όχι μόνο. 

Από το Βέγκας στον… Βόλο 

Ένα παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό: Λίγες εβδομάδες μετά την κατάκτηση του τροπαίου Λάρι Ο’ Μπράιεν με τους Τορόντο Ράπτορς, ως βοηθός του Νικ Νερς, ο Σέρτζιο Σκαριόλο ξεκίνησε την προετοιμασία του με την furia roja για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κίνα. To βασικό της μέρος θα γινόταν στο Λας Βέγκας και το Λος Άντζελες, κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο για μια ευρωπαϊκή Εθνική. Ο εκλέκτορας των Ισπανών, λόγω των άριστων διασυνδέσεων του στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, κατάρτισε το πρόγραμμα του με τέτοιο τρόπο, ώστε εν πρώτοις οι ουκ ολίγοι ΝΒΑers του να μην επιβαρυνθούν με πολλά ταξίδια στην Ευρώπη και ακολούθως για να μπορέσει η ομάδα του να αντιμετωπίσει σε φιλικό την Εθνική Αμερικής. 

Εν μέσω της προετοιμασίας, ο Σκαριόλο έφυγε από το Βέγκας, για να έρθει στον Βόλο, ώστε να παρακολουθήσει τον (γεννημένο το 2001) γιο του Αλεσάντρο στο Ευρωμπάσκετ εφήβων που γινόταν στην πόλη της Μαγνησίας. Πολλοί τότε του άσκησαν κριτική, ιδίως όταν εθεάθη να κάνει την ηλιοθεραπεία του στην Αγριά, παρέα με την εντυπωσιακή σύζυγό του, Μπλάνκα Άρες, η οποία έχει γράψει (και) το δικό της όνομα με χρυσά γράμματα στη ιστορία του Ισπανικού μπάσκετ, ως εξαιρετική παίκτρια των δεκαετιών του ’80 και του ’90.  

Ο Σκαριόλο, όμως, δεν είχε έρθει στην Ελλάδα μόνο για να δει τον κανακάρη του να κερδίζει το χρυσό μετάλλιο και να γευτεί τους φρέσκους αστακούς του Παγασητικού. Έκανε αρκετές συναντήσεις με τον προπονητή της εφήβων Χάβι Ζαμόρα, ενώ παρακολούθησε την εξέλιξη και συνομίλησε με τα καλύτερα ταλέντα εκείνης της ομάδας. Ο Ουσμάν Γκαρούμπα και ο Χαιμέ Πραντίγιαπου τότε βρέθηκαν στην κορυφή της Ευρώπης ως έφηβοι, έκαναν το ίδιο ακριβώς άλμα στο πρώτο σκαλί του βάθρου ως άνδρες, τρία χρόνια αργότερα, στο Ευρωμπάσκετ του Βερολίνου. Φυσικά με τον Σκαριόλο προπονητή τους…

Η ανοχή για τον Αλντάμα και ο «λαγός» με τον Μπράουν

 Το ίδιο θα είχε συμβεί και με τον MVP του Βόλου Σάντι Αλντάμα, αν οι Γκρίζλις δεν του είχαν «απαγορεύσει» την συμμετοχή. 

Έκανε φασαρία ο Ιταλός στην ομάδα του Μέμφις; Ασφαλώς όχι, καθώς γνώριζε πως (έστω κι αν λόγω των πολλών απουσιών, η παρουσία του θα αποτελούσε μεγάλη βοήθεια) τον έχει μεγαλύτερη ανάγκη να δίνει το «παρών» στις μελλοντικές διοργανώσεις. Τότε υπό την καθοδήγηση των Γκρίζλις θα είναι ένας καλύτερος παίκτης και συνάμα η ομάδα του στο ΝΒΑ δεν θα έχει καμία αντίρρηση να τον αφήσει να αγωνιστεί.   

Αυτός είναι ο Σκαριόλο. Διπλωματικά και ευρηματικά ευφυής. Όπως ακριβώς πιστοποίησε με τον Λορέντζο Μπράουν. Όταν είδε πως έχει (ξε)μείνει από πλέι-μέικερ,  έβγαλε τον «λαγό» με τον παλιό του παίκτη στο Τορόντο. Αρχικά αρνήθηκε κάθε εμπλοκή στην υπόθεση και όταν πια ο θόρυβος των αντιδράσεων καταλάγιασε, τον έχρισε βασικό πλει-μέικερ στο Ευρωμπάσκετ. Μετά το χρυσό στο Βερολίνο, ουδείς εκφράζει αντιρρήσεις για την… ισπανοποίηση του παίκτη της Μακάμπι και η καθοριστική του συμβολή στην επιτυχία των Ισπανών, πιστώνεται ως μια ακόμα επιτυχία του Ιταλού, ο οποίος δεν είναι απλά ευέλικτος. 

Υπό την επίβλεψη του όλες οι «μικρές» Εθνικές

Πάνω απ’ όλα είναι εξαιρετικά οργανωμένος. Όλοι οι προπονητές των «μικρών» Εθνικών ομάδων «αναφέρονται» σε αυτόν. Ο Σκαριόλο «επιθεωρεί» τις προπονήσεις των Νέων Ανδρών, των Εφήβων και των Παίδων και δίνει συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Από την μια για τον τρόπο με τον οποίο θα αγωνίζονται και από την άλλη για το πώς θα «δουλεύονται» τα καλύτερα ταλέντα στην Ιβηρική χερσόνησο.  Πολλοί τον κατηγορούν πως είναι «παντού και πουθενά», αλλά αν ψάξει κανείς σε βάθος θα παρατηρήσει πως ισχύει μόνο το πρώτο μέρος. 

Ο Σέρτζιο Σκαριόλο είναι παντού, με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο και (σχεδόν) πάντα επιτυχημένος.