Ο Ολυμπιακός με το αμυντικό ρεσιτάλ της τρίτης περιόδου απέναντι στην Αρμάνι, ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο συνδυάζοντας στοιχεία από το περσινό και το εφετινό του… DNA.

Η ολοκλήρωση του πρώτου γύρου βρίσκει μεν τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρωλίγκας, πλην όμως με απόσταση μόλις δύο νικών από την ένατη Ζαλγκίρις. Η παρατήρηση αυτή δε γίνεται για να υποδηλώσει πως η θέση του είναι πλασματική. Κάθε άλλο… Είναι όμως απαραίτητη για να αντιληφθεί κανείς, πόσο ανταγωνιστική είναι η Ευρωλίγκα και πόσο ευμετάβλητα είναι τα δεδομένα. Σε περίπτωση που οι «ερυθρόλευκοι» χάσουν τα δύο επόμενα (πολύ δύσκολα) εκτός έδρας παιχνίδια με την Μονακό και την Βίρτους και οι Λιθουανοί κάνουν το 2/2 απέναντι στην Αρμάνι και τον Ερυθρό Αστέρα, τότε οι δυο τους θα ισοβαθμήσουν. Ακόμα και σε αυτό το (όχι τόσο ακραίο) σενάριο, ουδείς θα ανησυχήσει, υπό μια προϋπόθεση: Να συνεχίσουν οι παίκτες του Μπαρτζώκα να παίζουν την άμυνα του δεύτερου ημίχρονου απέναντι στη Αρμάνι.

Αμέσως κάποιος θα αναφωνήσει «την άμυνα του τρίτου δεκαλέπτου»! Όχι, το σεμινάριο της τρίτης περιόδου δεν μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς, πολύ απλά γιατί δεν είχε ψεγάδι!

Η «ασφυξία» της Αρμάνι αποτυπώθηκε (μετά το τρίποντο του Ρίτσι στην πρώτη κατοχή) στους τρεις πόντους (!!!) με 1/2 βολές, 0/7 τρίποντα και (μόλις) 1/2 δίποντα! Οι Ιταλοί είχαν περισσότερα λάθη (8) απ’ ότι πόντους, κάτι που πολύ σπάνια συμβαίνει σε ένα δεκάλεπτο αγώνα της Ευρωλίγκας.

Είναι περιττό να σταθεί κανείς στους αρτίστες της άμυνας Ουόκαπ και Παπανικολάου (το μόνο δίδυμο που κάνει χάι-φάιβ όταν βοηθάει ο ένας τον άλλον στο να πετύχει κλέψιμο), καθώς είναι η expertise (ειδικότητα) τους. Η υποδειγματική άμυνα γίνεται αντιληπτή από την παρουσία του Κάνααν, ο οποίος παρά το γεγονός πως δεν βρήκε επιθετικό ρυθμό, έμεινε προσηλωμένος στα καθήκοντα του στην άλλη άκρη του παρκέ. Έκανε τρία κλεψίματα και δεν «έφαγε» κανένα καλάθι.

Ο Ολυμπιακός συνέχισε στον ίδιο ρυθμό στην τέταρτη περίοδο και απλά στο garbage time του τελευταίου διλέπτου πάτησε το «off» και επέτρεψε στην Αρμάνι να σημειώσει άκοπα 10 πόντους.

Στο τέλος του πρώτου γύρου, λοιπόν, συνδύασε ιδανικά τα καλύτερα στοιχεία του περσινού και του εφετινού του DNA. Στην… πίσω πλευρά, προσήλωση, σκληράδα και… χέρια παντού. Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν συχνά τον όρο «active hands» για να παρακινήσουν τους παίκτες τους, να μην τα έχουν κάτω και είτε να τα χρησιμοποιούν πλαγίως ώστε να εμποδίζουν τις πάσες, ή να τα υψώνουν κατακόρυφα ώστε να κάνουν το λεγόμενο contest στα σουτ. Οι παίκτες του Μπαρτζώκα σίγουρα δε χρειάζονται καμία υπενθύμιση στον συγκεκριμένο τομέα.

Στο… μπροστινό μέρος του παρκέ, το σκηνικό ήταν γνωστό. Γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, καλή κίνηση δίχως αυτή και δημιουργία πολλών ελεύθερων σουτ. Το 46,3% στα δίποντα είναι παραπλανητικό, καθώς οι δύο καλύτεροι σκόρερ Βεζένκοφ και Σλούκας είχαν μαζί 1/8, γεγονός που αποτελεί την εξαίρεση. Αντίθετα «κανόνας» είναι το 46,2% πίσω από τα 6.75, μαζί με την σχέση των 19 τελικών πασών έναντι 11 σφαλμάτων.

Σε αρκετά παιχνίδια στο ξεκίνημα της σεζόν που ο Ολυμπιακός συνέχισε με την κεκτημένη ταχύτητα των διεθνών του Ευρωμπάσκετ, οι νίκες επιτεύχθηκαν λόγω της εντυπωσιακής του επιθετικής λειτουργίας. Στην συνέχεια που μοιραία επήλθε κόπωση, κάποια χάθηκαν λόγω της αμυντικής του ολιγωρίας.

Πλέον, οι Πειραιώτες φαίνεται πως βρίσκουν την κατάλληλη ισορροπία και αυτό αποτελεί το καλύτερο μαντάτο για τον δεύτερο γύρο…