Μια εβδομάδα μετά το «off» απέναντι στον Αστέρα, η τετράδα Ουόκαπ-Σλούκα-Φαλ-Μπολομπόι μεγαλούργησε και έκανε την τεράστια διαφορά στο ντέρμπι

Η ολοκληρωτικά κυριαρχική παρουσία του Ολυμπιακού, καθιστά εύκολο τον σχολιασμό του ντέρμπι. Κάλλιστα μπορεί κανείς να αποθεώσει τον νικητή και να ρίξει στην πυρά τον ηττημένο, πλην όμως υπό ένα ψύχραιμα μπασκετικό πρίσμα, θα διαπιστώσει πως οι «ερυθρόλευκοι» λίγες μέρες μετά την «στραβή» από τον Ερυθρό Αστέρα, παρουσιάστηκαν τελείως διαφορετικοί στις κομβικές θέσεις του «άσου» και του σέντερ, την ίδια στιγμή που οι «πράσινοι» ήταν ωσεί παρόντες στα συγκεκριμένα πόστα.

Για το «τριφύλλι» τα πράγματα είναι απλά: Όταν ο Νέιτ Ουόλτερς είναι υγιής, είναι μια ομάδα με πολύ διαφορετική και (σε ικανοποιητικό βαθμό) εύρυθμη επιθετική λειτουργία. Δίχως, αυτόν, (θα το γράψουμε όσο πιο λαϊκά γίνεται) δεν παίζει τίποτα.

Το πρόβλημα είναι πως ο Αμερικανός είναι τακτικά στην… injury list και πλέον με την σεζόν να βρίσκεται στα μισά της, υπάρχει ένα πολύ ισχυρό δείγμα γραφής. Δεν υφίσταται secondary play maker, καθώς ο μεν Πάρις Λι δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτόν τον ρόλο, ο δε Πονίτκα που έχει την ικανότητα, αποδίδει πολύ κάτω των προσδοκιών που δημιούργησε όχι τόσο η εξαιρετική του παρουσία του στο Ευρωμπάσκετ, όσο η συνολική του εικόνα όλα αυτά τα χρόνια στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ως εκ τούτου, στον Παναθηναϊκό, πρέπει να εξετάσουν για μια ακόμη φορά το ζήτημα ενίσχυσης. Φυσικά, είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς ο Άντριους παραμένει στο ρόστερ και για να έρθει ακόμα ένας δημιουργός, θα πρέπει να υπάρξουν δύο αποχωρήσεις. Στην θεωρία ίσως φαντάζει απλό, αλλά στην πράξη με εγγυημένα συμβόλαια να έχουν υπογραφεί και συγκεκριμένους περιορισμούς στον προϋπολογισμό, είναι εξαιρετικά περίπλοκο.

Την ίδια στιγμή, ο Ολυμπιακός έχει μόνο μια ανησυχία. Μπορεί να ταιριάξει ο… άναρχος Ντόρσει στο υπάρχον άρτια δομημένο οικοδόμημα του Μπαρτζώκα; Μια εβδομάδα πριν στον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα, η απάντηση θα ήταν «καταφατική», βλέποντας τους Ουόκαπ-Σλούκα να κολυμπούν σε ρηχά νερά και τους Φαλ-Μπολομπόι να μην βρέχουν καν τις πατούσες τους.

Στο ΟΑΚΑ, όμως, αυτή η τετράδα έπιασε το τέλειο.

Α) Ο Ουόκαπ όχι μόνο αξιοποίησε τον Φαλ, αλλά παράλληλα εμπόδισε τον Μπέικον με την σκληρή του άμυνα να βρει ρυθμό στην εναρκτήρια περίοδο.

Β) Το decision making του Σλούκα ήταν αψεγάδιαστο στο πρώτο μέρος, όταν οι Πειραιώτες «οικοδόμησαν» την διαφορά τους. Είχε εννέα πόντους, χωρίς να χάσει σουτ, τέσσερις ασίστ, δύο κλεψίματα και κανένα λάθος!

Γ) Ο Μπολομπόι όχι μόνο τέλειωσε τα PNRs με τον Σλούκα, αλλά έβαλε και τα σουτ με πρόσωπο. Ήταν επίσης αποτελεσματικός στην άμυνα τόσο στην αναχαίτιση των PNRs, όσο και στην δεύτερη γραμμή της, όταν ο Παπανικολάου, ο ΜακΚίσικ και ο Λαρεντζάκης οδηγούσαν πάνω του τον Μπέϊκον.

Δ) Στις παλιές καλές εποχές της δημοσιογραφίας, δίχως την τοξικότητα της παρούσας εποχής, ένας καλός τίτλος εφημερίδας θα ήταν «τον Φαλ-ήρισε». Ο Μουσταφά Φαλ ήταν ο απολυτός κυρίαρχος της ρακέτας και ήταν ίσως η πιο επιβλητική του επικράτηση απέναντι στον Παπαγιάννη από την περσινή σεζόν.

Συνολικά, ο Ολυμπιακός είχε μόνο έναν μη-διακριθέντα, τον Άλεκ Πίτερς. Οι υπόλοιποι διέπρεψαν στα καθήκοντα τους.

Οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν, μα θα επικαλεστούμε έναν… αδόκιμο: Το μηδέν.

Είναι σίγουρο πως ποτέ άλλοτε στις δύο θητείες του στον Ολυμπιακό, ο Μπαρτζώκας δεν ζήτησε κανένα (!) τάιμ-άουτ στα 29 πρώτα λεπτά ενός ντέρμπι αιωνίων. Ενδεχομένως να μην το έχει ξανακάνει ποτέ στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα, καθώς το πρώτο του τάιμ-αουτ, έλαβε χώρα επτά δευτερόλεπτα πριν το τέλος της τρίτης περιόδου.

Οι «ερυθρόλευκοι» ξεπέρασαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις δύο συνεχείς ήττες από την Βιλερμπάν και τον Ερυθρό και πλέον περιμένουν τις εξελίξεις με τον Ντόρσεϊ.

Από τη άλλη, ο Παναθηναϊκός, δεν πρέπει να βυθιστεί σε εσωστρέφεια επειδή έχασε με κατεβασμένα τα χέρια. Μόλις πριν από μια εβδομάδα, είχε στα δικά του… χέρια το «διπλό» μέσα στην Βαρκελώνη απέναντι στην Μπαρτσελόνα, πράγμα που σημαίνει πως έχει σημαντικές δυνατότητες. Χρειάζεται, όμως, πάση θυσία να βρει έναν μόνιμο δημιουργό που θα καλύπτει τις απουσίες του Ουόλτερς. Αν δεν τα καταφέρει, το τεράστιο επιθετικό ταλέντο που διαθέτει θα πάει χαμένο…

ΥΓ: Είναι κρίμα και άδικο αυτό που συμβαίνει με τον Παπαγιάννη για έναν απλό λόγο: Αν το καλοκαίρι είχε κοιτάξει (πολύ λογικά όπως κάθε επαγγελματίας οποιουδήποτε χώρου) το συμφέρον του και είχε κάνει αποκατάσταση του τραυματισμού του, αντί να παίξει στο Ευρωμπάσκετ, το πιο πιθανό είναι ότι θα είχε πολύ καλύτερη παρουσία με την φανέλα του Παναθηναϊκού. Τώρα σε μεγάλο βαθμό πληρώνει την… εθνική του φιλοτιμία και είναι σκιά του καλού του εαυτού. Το μόνο που πρέπει να αλλάξει (και δεν έχει σχέση με τον καλοκαιρινό του τραυματισμό) είναι την μυϊκή του δομή. Είναι πολύ αδύναμος για την θέση που αγωνίζεται, όχι επειδή τον «νικάει» ο Φαλ, αλλά γιατί δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί κανένα μις-ματς στα υπόλοιπα ματς της ομάδας του.