Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε χθες (8/12) την τέταρτη συνεχόμενη νίκη του στην Ευρωλίγκα, επικρατώντας και επί της Αρμάνι Μιλάνο στο ΟΑΚΑ για την 12^η αγωνιστική, δείχνοντας τα τεράστια ψυχικά αποθέματα αλλά και τους ξεκάθαρους – πλέον – ρόλους.

Να μας έλεγε κάποιος πριν δύο μήνες ότι οι «πράσινοι» θα βρισκόντουσαν στο 6-6 και ότι θα δίνει μάχη για την οκτάδα, μάλλον θα γελούσαμε. Ο Παναθηναϊκός όμως, όντας όλοι οι παίκτες του υγιείς (όσο γινόταν) βρήκε τους ρόλους του, η προσθήκη Μπέικον αποδίδει τα αναμενόμενα και το «Τριφύλλι» βαδίζει εκ του ασφαλούς.

Η οκτάδα και ο αυτοσκοπός

Όταν φορά κανείς τη φανέλα του Παναθηναϊκού αποκτά τεράστιο βάρος και ευθύνη. Πόσο μάλλον όταν κάθεται σε αυτόν τον «ηλεκτρισμένο» πάγκο. Ο Ντέγιαν Ράντονιτς έχει ακούσει… πολλά αλλά η αλήθεια είναι πως στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα Ράντονιτς.

Παίζει με ψυχή, με αυτοπεποίθηση και μια άμυνα που «σπάει κόκκαλα». Η υγεία που βγάζει ο Παναθηναϊκός είναι δύσκολο να τη συναντήσει κανείς σε ομάδες δύο μηνών. Γιατί ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα μόλις δύο μηνών.

Ο αυτοσκοπός του Τριφυλλιού δεν είναι η οκτάδα. Είναι να «χτίσει» το μέλλον, να είναι ανταγωνιστικός και φυσικά να κάνει ό,τι μπορεί για το ελληνικό πρωτάθλημα. Αισίως, όμως, οι «πράσινοι» έφτασαν στο 6-6, ισοβαθμώντας με ομάδες που βρίσκονται στην οκτάδα.

Φαίνεται πως οι «πράσινοι» απέκτησαν στόχο στην Ευρώπη. Δύσκολος στόχος, πολύ δύσκολος θα έλεγα εγώ, αλλά τίποτα δεν είναι απίθανο. Αν οι «πράσινοι» συνεχίζουν να βγάζουν την ίδια αυταπάρνηση, όλα είναι πιθανά.

Γύρισε όλη την κατάσταση και θύμισε παλιό… ορθόδοξο Παναθηναϊκό

Ο Παναθηναϊκός κυνηγούσε από την αρχή την Αρμάνι και εγώ προσωπικά αν και η διαφορά ήταν στους 5 με 8 πόντους, δεν έβλεπα τρόπο να γυρίσει. Πίστεψα πως ο μοναδικός τρόπος είναι να παραδώσουν πνεύμα οι ήδη κουρασμένοι Ιταλοί.

Τελικά ο Παναθηναϊκός κατάφερε και το γύρισε. Εντάξει, χρειάστηκε το… χαμένο πέναλτι του Λουαού-Καμπαρό που αποφάσισε να κάνει κάτι σαν step back κάτω από το καλάθι μόνος του σε κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού, αλλά αυτά έχει το μπάσκετ. Αυτός που είναι πνευματικά πιο έτοιμος, κερδίζει.

Γενικότρα, όμως, οι «πράσινοι» από το 32 και μετά ήταν άψογοι σε όλα. Εξαιρετικές άμυνες και ένας Λι -που θα το αναλύσουμε και στη συνέχεια- να δίνει ρεσιτάλ. Ο Καμερουνέζος γκαρντ ήταν κάτι παραπάνω από άριστος. Κάλυψε το κενό του Ουόλτερς και ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα για μια γενναία ανατροπή.

Γύρισε από την «κόλαση»

Το σημαντικό είναι ότι οι «πράσινοι» κατάφεραν να αλλάξουν την εικόνα τους, κάτι που δεν μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ήταν κάτι παραπάνω από κακός, αλλάζοντας και τον τρόπο παιχνιδιού του.

Ο Λι ήταν εκείνος που στα πρώτα 40 δευτερόλεπτα έκανε τον Μεσίνα να αλλάξει τον Μήτρου-Λονγκ, καταφέρνοντας να του κλέψει το πορτοφόλι στην τέταρτη ντρίπλα. Αλλά από ‘κει και πέρα η Αρμάνι ήταν υπερηχητική. Ο Αμερικανό-Καμερουνέζος ήταν εξαφανισμένος από το παιχνίδι, με τον Μεσίνα να βάζει πάνω του τον Λουαού-Καμπαρό, τον καλύτερο αμυντικό του πάνω στη μπάλα.

Οι Ιταλοί ήθελαν να πιέσουν την περιφέρεια, γνωρίζοντας πως η απουσία του Ουόλτερς μπορεί να αποβεί καθοριστική. Πράγματι, ο Παναθηναϊκός ήταν υπέρμετρα στατικός, με μηδενική έμπνευση. Όλα τα περίμενε από τις ατομικές ενέργειες του Μπέικον που τον κρατούσε μέσα στο παιχνίδι και οι 9 πόντοι διαφοράς στο τέλος του ημιχρόνου, έμοιαζε με… κολακεία.

Oh my Bacon!

Είναι από τους πιο προβλέψιμους παίκτες της Euroleague. Γνωρίζουν άπαντες τι πρόκειται να κάνει όταν πάρει τη μπάλα, παρόλα αυτά ο Μπέικον τις περισσότερες φορές θα πετύχει το καλάθι. Θέλετε με σουτ, θέλετε με pull-up jumper, θέλετε με κάποιο ζογκλερικό; Αυτό που θέλει, θα το κάνει.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει παίκτης να τον μαρκάρει ή να τον περιορίσει. Είναι τόσο εγωιστής που όταν ένιωθε πως δεν πατούσε καλά, ζήτησε αλλαγή. Όλοι περίμεναν πως θα είναι ένα κακό βράδυ για τον Αμερικανό, αλλά η ψυχοσύνθεση αυτού του παίκτη, δεν σε αφήνει να βγάζεις γρήγορα συμπεράσματα.

Ο Μπέικον κατάφερε και «σηκώθηκε», πήρε τη μπάλα στα κρίσιμα και τελείωσε το ματς με 31 πόντους, κάνοντας νέο high score στη καριέρα του. Υπήρχαν στιγμές που νόμιζε κανείς πως παίζει «ένας εναντίον όλων». Όχι δεν νόμιζε κανείς, αυτό έκανε αλλά για αυτόν τον λόγο αποκτήθηκε.

Οι «πράσινοι» δεν είχαν έναν παίκτη να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και για αυτόν τον λόγο επιλέχθηκε ο Μπέικον και κακώς δεν προτιμήθηκε νωρίτερα.

Σκυ-Λι του πολέμου!

Συγκηνητικός ήταν ο Λι για μια ακόμη φορά. Σημείωσε τους 21 από του 22 πόντους που είχε συνολικά στο δεύτερο ημίχρονο, μετρώντας 3/7 δίποντα, 2/7 τρίποντα, 10/11 βολές, 5 ασίστ, 4 κλεψίματα, 2 ριμπάουντ και 2 λάθη σε 38:56.

Γενικά ο Λι δεν επηρεάζεται εύκολα. Ξέρει και ξεπερνά τις καταστάσεις. Το απέδειξε και απέναντι στη Βίρτους, όπου είχε μόλις 1 πόντο. Στο δεύτερο ημίχρον, λοιπόν, ο Λι κάλυψε το κενό του Ουόλτερς. Για σχεδόν 39 λεπτά πίεζε συνεχόμενα στην άμυνα στο όριο του φάουλ, ενώ με την πρώτη ευκαιρία «γκάζωνε» στο transition.

Ο Αμερικανο-Καμερουνέζος με όπλο το pick and roll με τους Παπαγιάννη-Γκουντάιτις τελείωνε τις φάσεις 8/10 φορές μόνος τους. Με αυτόν τον τρόπο αποφόρτισε και τον Μπέικον που η Αρμάνι τον είχε υπό τη στενή της επίβλεψη.

Η άμυνα της Αρμάνι χαλάρωσε μετά το 31’, καθώς ο Λι φόρτωνε με φάουλ τους παίκτες του Μεσίνα, πηγαίνοντας συχνά στη γραμμή της «φιλανθρωπίας», μετρώντας 10/11 βολές.

Τα σκριν των Γκουντάιτις και Παπαγιάννη δόθηκαν κυρίως στην κορυφή, δίνοντας στον Λι τις επιλογές να επιτεθεί από όποια πλευρά ήθελε, επιλέγοντας κυρίως την αριστερή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως ο Λι σκόραρε 21 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο, χωρίς να πάρει μηδέν ασίστ.

Γενικότερα…

Ο Παναθηναϊκός πήρε τεράστια νίκη και για βαθμολογικούς αλλά και για λόγους ψυχολογίας ενόψει δύσκολου προγράμματος. Πλέον με τον Ουόλτερς μέσα και στον Γκριγκόνις, οι «πράσινοι» θα έχουν σαφώς μεγαλύτερο και ποιοτικότερο βάθος πάγκου.