Αν μιλούσαμε πριν ένα μήνα για το «αιώνιο» ντέρμπι, δύσκολα θα έδινε κανείς ρεαλιστικές πιθανότητες στον Παναθηναϊκό. Πλέον, όμως, τα δεδομένα άλλαξαν. Οι «πράσινοι» προέρχονται από τρεις συνεχόμενες νίκες στην Euroleague, παίζοντας πειστικό μπάσκετ, βασισμένο στις αρχές του Ντέγιαν Ράντονιτς.

Το «Τριφύλλι» κατεβαίνει στο Νέο Φάληρο για να διεκδικήσει τη νίκη. Μια ακόμη νίκη δηλαδή, που αν καταφέρει να την πάρει, τότε θα μιλάμε για μια ομάδα με εντελώς διαφορετική ψυχολογία.Επιπλέον υπάρχουν και τα βαθμολογικά οφέλη, αφού θα ρεφάρει και την ήττα από τον Άρη στη πρεμιέρα του πρωταθλήματος. 

Το βασικό του Παναθηναϊκού είναι ότι εδώ και τρία συνεχόμενα παιχνίδια, παίζει μπάσκετ. Παίζει αυτό το μπάσκετ που είχε οραματιστεί ο Ράντονιτς. Πίεση στην άμυνα και έμφαση στο επιθετικό ταλέντο μέσω συγκεκριμένης στόχευσης. 

Ο ιδιαίτερος ρόλος του Λι

Ο Παναθηναϊκός είναι το ακριβώς αντίθετο από τον Ολυμπιακό. Δεν βρίσκει ρυθμό στην επίθεση, αν πρώτα δεν είναι συγκεντρωμένος και αποτελεσματικός στην άμυνα. Οι «πράσινοι» γενικότερα έχουν αυτή τη φιλοσοφία. Δεν έχουν το πληθωρικό επιθετικό ταλέντο του Ολυμπιακού και πάνω απ’ όλα τους αυτοματισμούς του. Διαθέτουν ωστόσο όπλα υψηλής κλάσης, τα οποία για να λειτουργήσουν στο μάξιμουμ χρειάζονται ιδιαίτερες συνθήκες. 

Κομβικός σε αυτό το κομμάτι είναι ο Πάρις Λι. Ο Αμερικανός είναι ένας από τους καλύτερους on ball defenders στην Ευρώπη, αλλά κυρίως είναι παίκτης που έχει… δοκιμαστεί με «τρελούς». Όταν έχει κάνει θητεία δίπλα στον Μάικ Τζέιμς καταφέρνοντας να γίνουν… «φίλοι» εντός γηπέδου, τότε αυτό από μόνο του λέει πολλά. 

Με την έλευση του Μπέικον και την επιστροφή του Ουόλτερς από τον τραυματισμό του, ο Λι έχει καταφέρει να απελευθερωθεί. Πλέον δεν χρειάζεται να επωμίζεται αυξημένο βάρος στο playmaking, κάτι που δεν μπορούσε να αποφύγει στον προηγούμενο κύκλο, χωρίς τους δύο. Πλέον κατεβάζει τη μπάλα, σπάζοντας την πρώτη γραμμή άμυνας του αντιπάλου κι αμέσως τη δίνει σε έναν εκ των δύο, αλλά και στους Ουίλιαμς και Πονίτκα, ώστε να δημιουργήσουν εκείνοι την πρώτη απειλή στην επίθεση. 

Πλέον, ο Λι έχει επιτέλους τις κατάλληλες συνθήκες για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να πιέζει ασφυκτικά τη μπάλα, χάρη στην ικανότητά του να χαμηλώνει και να μένει μπροστά από τον αντίπαλο χειριστή. Υψηλός βαθμός αμυντικής αφοσίωσης, χρησιμοποιεί ιδανικά το δυνατό του κορμί του και τα “φτερωτά” του πόδια για να αλλάξει τον ρυθμό, προσφέροντας έτσι μια έξτρα “ταχύτητα” στην ομάδα του.

Σαφέστατα λοιπόν η έλευση του Μπέικον ένωσε τα κομμάτια του παζλ και σε συνδυασμό με την επάνοδο του Ουόλτερς, έδωσε στον Παναθηναϊκό μια μεγάλη δυναμική. Ο Αμερικανός, 95 στις 100 φορές που θα πάρει τη μπάλα, επιδιώκει αυτόματα να τη βάλει ο ίδιος στο καλάθι. Από τη στιγμή ωστόσο που το κάνει με τέτοια συνέπεια, δεν μπορεί να πει κανείς τίποτα. Εξάλλου, για αυτόν τον λόγο αποκτήθηκε. 

Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για έναν υπερ-αθλητή με γνήσια ένστικτα σκόρερ που αγωνίζεται από το «2» έως το «4». Διαθέτει εξαιρετικά προσόντα και κυρίως έχει την αυτοπεποίθηση για να είναι “μια επίθεση μόνος του”, ή αν προτιμάτε διαφορετικά “ένα μόνιμο μις ματς”, απέναντι σε οποιαδήποτε άμυνα. Ειδικά απέναντί στη Ζάλγκιρις, ο Μπέικον χτύπησε με όλους τους τρόπους: μετά από pnr, εν στάσει, μετά από ντρίπλα κι όπως πάντα στο transition.

Μέχρι στιγμής δεν έχει αντίπαλο στο ένας εναντίον ενός, είναι ο καλύτερος σκόρερ του Παναθηναϊκού αλλά και τρίτος σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα, πίσω από Κλάιμπερν και Βεζένκοφ. Διαχειρίζεται το πολύ υψηλό 29,1% των κατοχών όσο είναι στο παρκέ, αλλά δίνει μόνο το 6,2% των ασίστ της ομάδας του (1,5 ασίστ για 1,3 λάθη ανά αγώνα), κάτι που επιβεβαιώνει πως επιτίθεται διαρκώς στο αντίπαλο καλάθι δημιουργώντας κυρίως για τον εαυτό του. Όσο όμως αγωνίζεται οι «πράσινοι» σκοράρουν 113,5 πόντους και δέχονται μόλις 106 (+7,5), ενώ βοηθά και στα ριμπάουντ με 4 κατά μέσο όρο.

Ο κομβικός Ουίλιαμς και ο Ουόλτερς

Δώστε του ελεύθερο γήπεδο και πάρτε του την ψυχή. Ο Ντέρικ Ουίλιαμς πραγματοποιεί μια σπουδαία σεζόν με τα «πράσινα», με τον Ράντονιτς, με τον οποίο έχουν αναπτύξει μια σχέση εκτίμησης κι εμπιστοσύνης από την εποχή της Μπάγερν, να του έχει δώσει και την απαραίτητη ελευθερία να κάνει αυτά που του αρέσουν, ώστε να βρει και την ψυχολογία που χρειάζεται. 

Ο βασικός λόγος που ο Ουίλιαμς ενθουσιάζει φέτος τους φίλους του Παναθηναϊκού, είναι ο Ουόλτερς. Ο συμπατριώτης του είναι εκείνος που δίνει την ηρεμία που χρειάζεται η ομάδα αλλά και τη σωστή ανάπτυξη του παιχνιδιού, τόσο στα πρώτα οκτώ δευτερόλεπτα όσο και στο “5 vs 5”. Αυτή τη στιγμή ο Ουίλιαμς είναι ένας από τους πιο πληθωρικούς παίκτες στη θέση «4» στην Ευρωλίγκα. Καταφέρνει να παίζει ικανοποιητικά με πλάτη, ειδικά στο transition, ενώ μας έχει δείξει και την ικανότητα του να επιτεθεί με πρόσωπο (συνεπέστατος στο περιφερειακό σουτ), ακόμα και να βάλει τη μπάλα στο παρκέ. 

Μεγάλη συνεισφορά στο, θεμελιώδες για τον φετινό Παναθηναϊκό, κεφάλαιο με τίτλο “μέσα από την άμυνα ανοίγουμε τον ρυθμό” έχει και ο Παπαγιάννης, αφού φωνάζει “παρών” είτε ως “κυματοθραύστης” προστατεύοντας το καλάθι, είτε μαρκάροντας στην περιφέρεια, σε άμυνα με αλλαγές. Οι εξαιρετικές του αμυντικές επιδόσεις, αυξάνουν τις ευκαιρίες των «πρασίνων» να τρέξουν και μετρ αυτής της κατάστασης είναι ο Ουίλιαμς και οι υπόλοιποι αθλητικοί παίκτες του ρόστερ. Είναι τεράστιο ατού του παλαιού νο2 στο ντραφτ του ΝΒΑ να τρέχει το γήπεδο κάθετα και να τελειώνει τις φάσεις, όπως κάνει με συνέπεια στα τελευταία τρία παιχνίδια. 

Με τον Μπέικον στο ρόστερ, ο Ράντονιτς έχει βρει και τη συνταγή με τον Ουίλιαμς στο «5». Ειδικότερα με τον Ουόλτερς στον «άσσο», που είναι ο καλύτερος pnr δημιουργός που είχαν οι “πράσινοι” μετά το “αντίο” του Καλάθη και τους Μπέικον – Ουίλιαμς στο 4-5, ο Παναθηναϊκός μπορεί να γίνει εξαιρετικά γρήγορος, σχήμα που δεν αποκλείεται να το δούμε και στο ντέρμπι, σε μια προσπάθεια να τραβηχτεί ο Φαλ πιο έξω. 

Πονίτκα και Παπαγιάννης κάνουν σπουδαία πράγματα

Ο τραυματισμός του Γκριγκόνις έδωσε την ευκαιρία στον Πονίτκα να γίνει υπερ-απαραίτητος στο ροτέισον, δικαιώνοντας τον προπονητή του για την εμπιστοσύνη που του δείχνει. Ο Πολωνός είναι ο game changer του Τριφυλλιού, δίνοντας ισορροπία και συμπληρώνοντας ιδανικά το δίδυμο των γκαρντ, Ουόλτερς και Λι. 

Έχει πάρει την ευθύνη της δημιουργίας ως δευτεροτρίτος χειριστής (ειδικά σε σχήματα μαζί με Λι και Ουόλτερς, είναι αυτός που γλυκαίνει το παιχνίδι, δίνοντας την έξτρα νότα), απελευθερώνοντας σε μεγάλο βαθμό τους δύο. Παράλληλα, η συμμετοχή του στην άμυνα και η προσπάθεια που κάνει, είναι δείγμα του χαρακτήρα του. 

Ο Πονίτκα ξέρει ότι δεν είναι στην εθνική Πολωνίας. Για να επιβιώσει στο ΟΑΚΑ πρέπει να μπει σε καλούπι και αυτό ακριβώς κάνει. Ασκεί μεγάλη πίεση στη μπάλα, συμπληρώνοντας σε αυτό το νευραλγικό κομμάτι τον Λι, ενώ είναι εξαιρετικός στο ανοιχτό γήπεδο, παίρνοντας ολόσωστες αποφάσεις. 

Όσον αφορά τον Παπαγιάννη, δεν χρειάζονται να τονιστούν πολλά πράγματα. Έχει βελτιώσει αισθητά το σουτ του, προσθέτοντας στο ρεπερτόριο του το τρίποντο και όσο έχει την υγεία του, ξεπερνώντας πλήρως τον τραυματισμό του, θα ανήκει σταθερά στο κλαμπ των ελίτ ψηλών της Ευρώπης.

Ο Έλληνας σέντερ δείχνει πως, μαζί με τον Μπέικον, που επίσης είναι παίκτης πρώτης κλάσης σε επίπεδο Ευρωλίγκας, αλλά και τον Ουίλιαμς, μπορούν να συνθέσουν μια φονική τριάδα από το “3” ως το “5” η οποία είναι ικανή να σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Την ίδια στιγμή που, με τη βοήθεια της ισχυρής πρώτης γραμμής άμυνας, έχει τον τρόπο να περιορίσει στην άλλη πλευρά του παρκέ κάθε αντίπαλο.