Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος γράφει για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Φενέρμπαχτσε, τονίζοντας και εστιάζοντας στην… τρικυμία που βιώνει το «Τριφύλλι», δείχνοντας ότι πρόκειται για ένα καράβι που θέλει διαφορετικό πηδάλιο.

Για να μην… παρεξηγηθούμε το «διαφορετικό πηδάλιο» δεν σημαίνει απαραίτητα αλλαγή προπονητή. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει κακό ρόστερ, αντιθέτως. Έχει καλές μονάδες, οι οποίες δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα για δύο βασικούς λόγους.

Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με τη χρησιμοποίηση ολόκληρου του ρόστερ. Η έξωθεν εικόνα δείχνει μια ομάδα η οποία δεν έχει δουλέψει, δεν έχει σαφέστατους ρόλους και πλάνο, τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση. Όλα τα περιμένουν από τον «μεσσία» Μπέικον και οι υπόλοιποι απλά παρακολουθούν. Όταν δε, βγαίνει έξω ο Ουόλτερς, όχι τρικυμία, αλλά τσουνάμι μαστίζει την «πράσινη» πεντάδα.  

Ο δεύτερος λόγος είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει μπερδευτεί. Και το συγκεκριμένο μπέρδεμα έρχεται από το καλοκαίρι, τότε που κοιμόμασταν με Λέιμαν, ξυπνάγαμε με Μπέικον και από το πουθενά, «σκάει» ο Πονίτκα στη θέση του Άντριους που δεν είχε προλάβει καλά-καλά να παίξει, ενώ η θέση στα forward είναι «κενή», καθώς πίσω από τον Ουίλιαμς υπάρχει το χάος.

Τομέας «άμυνα»

Γενικότερα οι ομάδες του Ράντονιτς έπαιζαν άμυνα. Να το πούμε στην καθομιλουμένη «Σου έβγαζαν το λάδι μέχρι να βάλεις καλάθι». Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός όχι απλά δεν παίζει άμυνα, αλλά διαθέτει και τη χειρότερη άμυνα στην Ευρωλίγκα.

Στο παρκέ φαίνεται μια ομάδα η οποία δεν έχει δουλέψει και αυτό είναι το περίεργο. Γιατί στη προπόνηση (ναι, το γνωρίζουμε), ο Παναθηναϊκός δουλεύει πολύ. Για τους λόγους που μόνο το προπονητικό επιτελείο μπορεί να αναλύσει, τίποτα απ’ αυτά δεν βγαίνει στο παιχνίδι.

Οι αλληλοκαλύψεις είναι παντελώς ανύπαρκτες, ενώ υπάρχει τεράστια αδυναμία που δεν δικαιολογείται για αυτό το επίπεδο. Όταν η μπάλα μεταφέρεται από τη μία πλευρά στην άλλη, οι αλληλοκαλύψεις στην αδύναμη πλευρά είναι από κακές έως εγκληματικές.

Η Φενέρ με τον μαέστρο Καλάθη τιμώρησε την αδυναμία του Παναθηναϊκού, ενώ οι «πράσινοι» δεν είχαν καμία αντίδραση, πλην του πρώτου δεκαλέτπου. Ακόμα, όμως και στο πρώτο δεκάλεπτο που ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά στο σκορ με 22-25, έβγαζε την εικόνα ότι η πλάστιγγα στο δεύτερο θα γύρει εύκολα.

Πρέπει να σταματήσουν οι δικαιολογίες

Ναι, ο Παναθηναϊκός έπαιζε με μια διεκδικήτρια του τίτλου. Η Φενέρ φτιάχτηκε για να κατακτήσει την Euroleague, αλλά σε ένα ματς που οι «πράσινοι» περιμέναμε να τα δώσουν όλα, παραδόθηκαν άνευ όρων. Ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε ποτέ μπάσκετ πέρα από το πρώτο δεκάλεπτο και σε αυτό συνηγόρησε και η Φενέρ που μπήκε λίγο… αφ’ υψηλού.

Από το δεύτερο δεκάλεπτο και έπειτα, ο Παναθηναϊκός τα περίμενε όλο από τον Μπέικον. Πολύ 1v1 και στο τέλος καμία επιλογή. Όσο για την άμυνα, νομίζω δεν ταιριάζει καλύτερα η έκφραση «μπάτε σκύλοι και αλέστε». Οι «πράσινοι» ήταν απογοητευτικοί.

Οι Τούρκοι έπαιξαν προφανώς καλύτερο μπάσκετ. Είχαν στοχεύσει τα πάντα. Ο Ιτούδης έβαλε τον Μόντλεϊ να κυνηγάει τον Παπαγιάννη στα 8 μέτρα, γνωρίζοντας πως ο «Παπ» σουτάρει πλέον. Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού είναι τόσο προβλέψιμο που υπήρξε επίθεση που ο Παπαγιάννης πήρε stepback τρίποντο στη λήξη των ¨24.

Ευθύνη όλων η εικόνα

Ο κόουτς Ράντονιτς είχε όλο το χρόνο να φτιάξει μια ομάδα χωρίς άγχος, καθώς ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια ομάδα με αρχές, ξεκάθαρο πλάνο και σαφώς καλύτερη από τα δύο προηγούμενα χρόνια. Μέχρι στιγμής τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει.

Επτά ξένοι στο ρόστερ (αν υποθέσουμε ότι ο Άντριους είναι σε διαδικασία λύσης του συμβολαίου του), ενώ και οι επτά θεωρητικά είναι οι «βασικοί». Πράγμα που σημαίνει ότι στα playoffs του Ελληνικού πρωταθλήματος, ο Ράντονιτς θα πρέπει να «τελειώσει» έναν ξένο. Δηλαδή έναν εκ των Γκριγκόνις – Πονίτκα.

Την ίδια ώρα που οι Έλληνες του ρόστερ δείχνουν να μη βλέπουν γήπεδο. Το μεγαλύτερο ταλέντο του Παναθηναϊκού, ο Μαντζούκας κάθεται πάγκο και δεν αγωνίζεται. Προσοχή, «αγωνίζομαι» δεν σημαίνει ότι παίζει κάποιος 10-15-20 λεπτά. Το θέμα είναι ο Μαντζούκας να μπει ενεργά στο ροτέισον εφόσον οι προπονήσεις του είναι στο επίπεδο αυτό που θέλει το προπονητικό σταφ, με σαφέστατο ενεργό ρόλο.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον Χουγκάζ, ακόμη και με τον Αβδάλα που ναι μεν είναι του 2006 αλλά στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να πάρει χρόνο συμμετοχής. Φυσικά στη συγκεκριμένη περίπτωση με την ανάλογη διαχείριση, καθώς ήδη έχει επιβάρυνση με το εφηβικό τμήμα.

Οι «πράσινοι» από τη στιγμή που δεν κυνηγούν μια σημαντική θέση στην Ευρώπη και δείχνουν πως δεν μπορούν κιόλας, υποκείπτουν στα ίδια λάθη του παρελθόντος. Δεν «χτίζουν» το μέλλον και πάλι φορτώνουν το ρόστερ με 7-8 ξένους, εκ των οποίων θα πρέπει να μείνουν 6 στα ελληνικά Play-Offs.

Άρα, στα playoff του ελληνικού πρωταθλήματος, θα πρέπει να ξαναμοιραστούν οι νέοι ρόλοι. Όλα είναι φαύλος κύκλος και ο Παναθηναϊκός πέφτει συνεχώς στα ίδια λάθη.