Ο Ματέουζ Πονίτκα κλήθηκε να μιλήσει για τον Παναθηναϊκό, τους στόχους του αλλά και τη νέα εμπειρία για αυτόν.

Μιλώντας σε Μέσο της χώρας του και συγκεκριμένα στη σελίδα «przegladsportowy», ο Πονίτκα αναφέρθηκε sτο EuroBasket, αλλά και sτο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού στη σεζόν, με αυτόν να έρχεται σε μία ομάδα που είχε ήδη ξεκινήσει την προετοιμασία της.

«Ο Παναθηναϊκός έχει πάντα τον ίδιο στόχο. Παίζεις για τη νίκη σε κάθε αγώνα. Το πλάνο είναι πάνω από όλα η κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος. Και όταν πρόκειται για την EuroLeague, η πρώτη οκτάδα θα ήταν πράγματι ένα μεγάλο επίτευγμα και σίγουρα ένα μεγάλο βήμα μπροστά μετά τις δύο προηγούμενες σεζόν».

Για την ήττα στο Βερολίνο από την Άλμπα: «Είναι πολύ δύσκολο για μια ομάδα με νέα να παίξει απέναντι σε μια ομάδα όπως η Άλμπα, η οποία έχει συνεχή δουλειά και γνωρίζονται αρκετά χρόνια. Έχουν το δικό τους στυλ παιχνιδιού. Για να νικήσεις μια τέτοια ομάδα πρέπει να είσαι πολύ πειθαρχημένος, πολύ έξυπνος και να είσαι έτοιμος για κάθε πτυχή της επίθεσής της. Μπορεί να είναι πιο εύκολο για εμάς απέναντι σε αντιπάλους με θεωρητικά ισχυρότερο ρόστερ, που παίζει πιο ατομικά ή είναι χτισμένο από την αρχή.

Η EuroLeague είναι πολύ κοντά. Η πρώτη ομάδα μπορεί να χάσει στη 18η. Κατά τη γνώμη μου, αν θέλεις να φτιάξεις μια ομάδα που παλεύει για την οκτάδα, πρέπει να επικεντρωθείς στη συνέχεια της δουλειάς με παίκτες και προπονητές και να φτιάξεις κάτι από την αρχή. Στην προηγούμενη ομάδα μου, τη Ζενίτ χρειάστηκαν συνολικά 2-3 χρόνια για να γίνουν αυτά».

Για την ένταξή του ενώ η ομάδα είχε χτιστεί: «Σίγουρα δεν βλέπω τον εαυτό μου έτσι. Τώρα το ερώτημα πώς θα φτάσουμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον και να ξέρουν όλοι ότι είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν κάτι για το καλό της ομάδας. Είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία για μένα. Ήταν η πρώτη φορά που μπήκα σε μια ομάδα που ήταν ήδη χτισμένη, αλλά είμαι χαρούμενος που είμαι σε αυτήν».

Για το αν ο κόσμος ασχολείται με την ομάδα: «Όλη την ώρα. Μένω σε μια πολυκατοικία, υπάρχει ένα καφέ στη γωνία δίπλα. Κάθε φορά που ένας τύπος από το καφέ λέει γεια, με φωνάζει. Και συμβαίνει τακτικά σε διαφορετικά μέρη. Στη Ρωσία υπήρχε απόλυτη ανωνυμία».