Ακόμη μία νίκη για τον Ολυμπιακό, η δεύτερη συνεχόμενη, αυτή τη φορά απέναντι στην σκληροτράχηλη και πάντα επικίνδυνη Ζάλγκιρις. Οι «ερυθρόλευκοι» παίζουν εξαιρετικό μπάσκετ από τα την πρώτη κιόλας αγωνιστική και η γνωστή μπασκετική ρήση πως η ομάδα θα… «ξεφουσκώσει» τον Φεβρουάριο, δεν θα ισχύσει στην περίπτωση του Ολυμπιακού.

Η «τρύπα» Κέιναν και τα τρικ του Μπαρτζώκα

Όπως και η Μπαρτσελόνα, έτσι και η Ζάλγκρις από το πρώτο λεπτό θέλησε να βγάλει τον Κέιναν εκτός παιχνιδιού, στοχεύοντας τον στην άμυνα. Στο χθεσινό ματς οι Λιθουανοί τα κατάφεραν, έχοντας τους Ουλάνοβας και Μπρασντέσκις πολλές φορές στο «2», ώστε να «χτυπήσει» παράλληλα και την oversized πεντάδα του Ολυμπιακού.

Ο coach Μπαρτζώκας ξεκίνησε με τους Πίτερς και Βεζένκοφ στο 3-4, με τους δύο να εναλλάσσουν σχεδόν σε κάθε επίθεση ρόλους. Ακόμα και με τον Παπανικολάου στο παρκέ, ο Ολυμπιακός θα ήταν πάλι oversized. Μη ξεχνάμε πω ο «Παπ» είναι 2.05 και ο Πίτερς 2.03-2.04. Σαν starter ξεκίνησε ο Κέιναν, στον άσσο ήταν ο Ουόκαπ και στο «5» ο Φαλ.

Όλα αυτά, ώστε να «καλύψουν» την αμυντική αδυναμία του Κέιναν. Στο πρώτο τρίλεπτο οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κακοί, χωρίς επιθετικές λύσεις, ενώ στις αμυντικές περιστροφές, χανόντουσαν.

Λίγο οι φωνές του Μπαρτζώκα, λίγο η εμπειρία των παικτών και η ικανότητα να αναβοσβήνουν τον διακόπτη «όποτε θέλουν», επανάφεραν τους Πειραιώτες στα συνηθισμένα τους στάνταρ, επιθετικά.

Αμυντικά ριμπάουντ

Η Ζάλγκιρις είναι μια καθαρά λιθουανική ομάδα. Ίσως η πιο λιθουανική τα τελευταία χρόνια, όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού. Πολύ transition, πάρα πολύ σουτ. Οι Λιθουανοί προσπάθησαν να φθείρουν τον Φαλ, βάζοντας πάνω του τον Σμιτς, τραβώντας τον μακριά από το καλάθι. Για 2-3 λεπτά στο ξεκίνημα πέτυχε, αλλά στη συνέχεια ο πρώην φόργουορντ – σέντερ της Μπαρτσελόνα, ήταν άστοχος.

Οι «ερυθρόλευκοι» ήξεραν πως πρέπει να ελέγξουν τα αμυντικά ριμπάουντ, καθώς οι Λιθουανοί έχουν μέγεθος στην περιφέρεια. Τα 17 της πρεμιέρας ήταν μεγάλος αριθμός και έπρεπε να διαχειριστεί από τους «ερυθρόλευκους», όπως και έγινε.

Έλειψε ο «Παπ»

Προηγουμένως σχολιάσαμε τα μαρκαρίσματα στην – ειδικά – στην πρώτη περίοδο που δεν έβγαιναν. Μπορεί ο Μπαρτζώκας να έβαλε Πίτερς – Βεζένκοφ για να καλύψει τον Παπανικολάου, αλλά κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί στον απόλυτο βαθμό.

Ο Παπανικολάου είναι ένας oversized περιφερειακός. Η Ζάλγκιρις με τον Μπραζντέκις στο «2» και τον Ουλάνοβας στο «3» είχε πλεονέκτημα. Ο Πίτερς δεν είναι γρήγορος, χανόταν εύκολα στις περιστροφές και ο Βεζένκοφ δεν είναι ο παίκτης που αναλώνεται και πάρα πολύ στην άμυνα. Λογικό, γιατί πρέπει να τραβήξει μεγάλο κουπί στην επίθεση.

Η πλαστικότητα και οι αμυντικές αρετές του Παπανικολάου έλειψαν, αλλά ο Ολυμπιακός δεν το πλήρωσε και υπάρχει λόγος για αυτό.

Ο closer Λάρυ

Πρόκειται για μια ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη. Έχει ξεφύγει πολλές φορές ελέω της παρορμητικότητας του, αλλά είναι ένα πολύ καλό παιδί. Ο Λαρεντζάκης είναι πλέον βασικό και αναντικατάστατο μέλος του Ολυμπιακού. Οι «ερυθρόλευκοι» πήραν τον Κέιναν για αντικαταστάτη του Ντόρσεϊ, αλλά αυτός που μπήκε στα παπούτσια του Αμερικανού, είναι ο Λαρεντζάκης.

Χθες, μπήκε όταν τα πράγματα είχαν κολλήσει επιθετικά και έδωσε όλες τις λύσεις που ήθελε ο κόουτς Μπαρτζώκας. Δεν είναι οι 15 πόντοι, είναι η ενέργεια που έδωσε, το spirit που μετέδωσε και η «αλητεία» που έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός και κάθε ομάδα. Έναν άνθρωπο να τον «τραβήξει» στα δύσκολα με την τρέλα του.

Τόσο στη Βαρκελώνη, όσο και χθες, ο Λαρεντζάκης έκλεισε το ματς έναντι του Κέιναν που μέχρι στιγμής τον έχει κερδίσει κατά κράτος. Ο Κέιναν έχει σκαμπανεβάσματα. Το ήξερε αυτό ο Μπαρτζώκας, αλλά είναι δεδομένο πως ο Αμερικανός θα συνέλθει. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω για αυτόν, είναι παίκτης ποιότητας και θα βρει τα πατήματα του.

Ο Λαρεντζάκης όμως, είναι από τους καλύτερους έκτους παίκτες της Ευρώπης σε αυτό που κάνει και είναι η καλύτερη εσωτερική μεταγραφή του Ολυμπιακού, μετά τον Βεζένκοφ.