Συγκαταλέγονται στις κλασικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ και η αλήθεια είναι πως η επιστροφή τους στην Ευρωλίγκα προκαλεί ρετρό χαμόγελα.

Υπήρχαν εποχές που το παρκέ έτρεμε όταν η Παρτίζαν του Βελιγραδίου και η Βίρτους της Μπολόνια έμπαιναν στο γήπεδο, με τα δύο κλαμπ να έχουν γνωρίσει μεγάλες πιένες τις δεκαετίας του ’80, του ’90 και του 2000.

Φέτος, επιστρέφουν αμφότερες στο ραντεβού των κορυφαίων της Ευρώπης, έχοντας στην άκρη του πάγκου τους από μία τεράστια προσωπικότητα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τους κυρίους Ζέλικο Ομπράντοβιτς και Σέρτζιο Σκαριόλο.

Παρτίζαν Βελιγραδίου

O Ζοτς δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Σε αυτή τη λογική άφησε στην άκρη τα μεγάλα μπάτζετ και τα φανταχτερά brand ίσως για μία δική του επιστροφή στις ρίζες και στα μέρη που αγάπησε. Στα κλειστά γυμναστήρια του Βελιγραδίου λοιπόν και στην Παρτίζαν, εκεί όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παικτικής του καριέρας (1984-1991) για να βγάλει εν μία νυκτί τη φόρμα του παίκτη και να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Και όχι απλά την ανέλαβε αλλά πέτυχε και αυτό που δεν είχε επιτευχθεί ξανά μέχρι τότε.

Στην πρώτη του χρονιά ως προπονητής, οδηγεί τους «ασπρόμαυρους» του Βελιγραδίου στο F4 της Κωνσταντινούπολης, αποκλείει την Ολίμπια Μιλάνο στον ημιτελικό και σε «νεκρό» χρόνο απέναντι στην Μπανταλόνα στον τελικό, βλέπει τον Αλεξάνταρ Τζόρτζεβιτς να ρίχνει στο καναβάτσο τους Καταλανούς με τρίποντη «βόμβα»! Πρωτάθλημα Ευρώπης για την Παρτίζαν, το πρώτο και μοναδικό της μέχρι σήμερα, επιτυχία που δεν χαρακτηρίστηκε άδικα ως θαύμα από τις στάχτες του εμφυλίου πολέμου.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και για τους δύο. Ο Ομπράντοβιτς έγινε ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών» στην Ευρώπη με 9 κύπελλα πρωταθλητή και η Παρτίζαν πέρασε από φάσεις παρακμής, αναγέννησης και πάλι από την αρχή, μέχρι να εξασφαλίσει τη wild card για τη φετινή διοργάνωση.

Ο Ομπράντοβιτς έχει συνθέσει ρόστερ-κράμα από ξένους έμπειρους που γνωρίζουν τη διοργάνωση και φερέλπιδες Σέρβους αλλά και κοινοτικούς, ανεβάζοντας την αδημονία για αυτό που θα παρουσιάσει στο παρκέ.

Ιωάννης Παπαπέτρου, Ζακ Λεντέι, Ματίας Λεσόρ, Ντάντε Έξουμ, Κέβιν Πάντερ και Τζέιμς Νάναλι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, με τους Μπάλσα Κοπρίβιτσα, Τρίσταν Βούκσεβιτς, Ντάριο Άντζουσιτς, Γιάμ Μάνταρ, Άλεν Σμάιλαγκιτς, Ούρος Τριφούνοβιτς, Γκρέγκορ Γκλας και Αλέκσα Αβράμοβιτς να συνθέτουν τη δεύτερη.

Ασφαλείς προβλέψεις είναι δύσκολο να γίνουν. Με μία πρώτη ματιά, τυχόν παρουσία στην οκτάδα θα είναι τεράστια επιτυχία, ωστόσο η παρουσία του Σέρβου μύθου στην άκρη του πάγκου μας κάνει να… φυλάμε τα ρούχα μας!

1 κατάκτηση Ευρωλίγκα, 1992
5 συμμετοχές σε F4, 1982 (3η), 1988 (3η), 1992(1η), 1998 (4η), 2010 (4η)
Τελευταία συμμετοχή το 2013/14

Βίρτους Μπολόνια

Το “V” της Μπολόνια φιγουράρει και πάλι ανάμεσα στα σήματα των κορυφαίων ομάδων του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε μία εξ ορισμού μπασκετούπολη της νότιας Ευρώπης.

Η Βίρτους επιστρέφει για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2007/08, έχοντας προλάβει ουσιαστικά σε μια πενταετία να φτιάξει ένα «βαρύ» όνομα στα παρκέ της Ευρώπης. Γυρνάμε πίσω στο 1998 όταν η τότε Κίντερ σήκωνε το πρώτο της Πρωταθλητριών στη Βαρκελώνη απέναντι στην ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη, ενώ τρία χρόνια αργότερα, θα κατακτήσει το ένα από τα δύο τρόπαια της χρονιάς του διχασμού (2000/01) επικρατώντας 3-2 της Τάου Κεράμικα σε σειρά πλέι οφ (τη μία και μοναδική στην ιστορία της διοργάνωσης).

Μπορεί η πενταετία της απογείωσης να έφερε τα δύο πιο «βαριά» τρόπαια, η Βίρτους όμως λογιζόταν και από πιο πριν ως υπολογίσιμη δύναμη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ενώ συνέχισε να το αποδεικνύει με διακρίσεις και τα τελευταία χρόνια. Κύπελλο Κυπελλούχων το 1990, FIBA EuroChallenge το 2009, FIBA Champions League το 2019 και EuroCup πέρυσι, παίρνοντας παράλληλα και το εισιτήριο-προβιβασμό για τη λίγκα των μεγάλων.

Πέρα από το πλούσιο και γεμάτο ρόστερ, η Βίρτους ξεχωρίζει και για έναν ακόμα λόγο. Τον άνθρωπο που κάθεται στην άκρη του πάγκου και δεν είναι άλλος από τον Σέρτζιο Σκαριόλο.

Ο «Μίδας» του ευρωπαϊκού μπάσκετ με τα τέσσερα χρυσά στο Ευρωμπάσκετ με την Ισπανία και τα οκτώ μετάλλια συνολικά με τη «φούρια ρόχα» αλλά και τη μεγάλη διαδρομή στους πάγκους ανελλιπώς από το 1989, καλείται να οδηγήσει ένα ιστορικό franchise στην επιστροφή του στα μεγάλα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Για αυτό τον σκοπό, έχει στα χέρια του ένα εξόχως υπολογίσιμο ρόστερ με μπόλικα χιλιόμετρα στην Ευρωλίγκα, ακόμα και στο ΝΒΑ.

Τεόντοσιτς, Σενγκέλια, Χάκετ, Μίκι και Μπελινέλι αποτελούν από μόνοι τους μια ζηλευτή πεντάδα που τα έχει όλα. Δίπλα τους, προσθέστε και τους Παγιόλα, Ζαϊτέ, Κάιλ Γουίμς, Λούντμπεργκ, Οτζελέγε, Μπάκο, Κορντινιέ, Μανιόν και Αμπάς αλλά και τα prospects των Γκόρα Καμαρά και Λέο Μενάλο.

Το όνομα είναι «βαρύ», πολλές φορές όμως χρειάζεται κάποια ή κάποιες σεζόν προσαρμογής στο κορυφαίο επίπεδο προκειμένου οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε επιτυχίες. Η οκτάδα μοιάζει ρεαλιστικός στόχος και μάλλον σε πρώτη φάση θα αποτελεί και επιτυχία για το κλαμπ.

2 κατακτήσεις Ευρωλίγκας, 1998, 2001
6 συμμετοχές σε F4, 1980 (4η), 1981 (2η), 1998 (1η), 1999 (2η), 2001 (1η), 2002 (2η)
Τελευταία συμμετοχή το 2007/08