Το πρώτο δείγμα γραφής του Σπανούλη προκαλεί πολλά χαμόγελα, καθώς έχει εμφυσήσει το ομαδικό πνεύμα και το σωστό «decision making» στους παίκτες του στο Περιστέρι

Του Ρήγα Δάρδαλη

Είναι σίγουρα πρόωρο να εξαχθούν βαρύγδουπα συμπεράσματα του, τόσο για την μετάβαση του από τα παρκέ στους πάγκους, όσο και για την εικόνα της ομάδας. Μα έχοντας πλέον ένα καλό πρώτο δείγμα γραφής,  δεν είναι υπερβολή να γράψει κανείς πως ο Βασίλης  Σπανούλης προκαλεί πολλά χαμόγελα ως χεντ κόουτς του Περιστερίου.

Εν αρχή ας εξετάσουμε την συμπεριφορά του στον πάγκο, πριν αναλύσουμε τεχνικές λεπτομέρειες. Σε αντίθεση με αρκετούς άλλους σπουδαίους πρώην παίκτες, προκαλεί πρώτα απ’ όλα σεβασμό με την σωματική του κατάσταση. Θα  πει κανείς «μα είναι δυνατόν να κρίνεται ένας προπονητής από το πώς δείχνει». Ασφαλώς όχι, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι παίκτες είναι… δύσκολη φάρα και μπορούν να βρουν εύκολα πάτημα και να «καβαλήσουν» τον καθοδηγητή τους,  εφ’ όσον αυτός έχει αλλάξει φυσιογνωμία σε σχέση με τις μέρες του ως παίκτης.

Ο «Kill Bill» θα  μπορούσε… αύριο να παίξει και το συγκεκριμένο στοιχείο είναι κάτι που κάνει τους παίκτες του να στέκονται… σούζα.

Ο δεύτερος και βασικότερος λόγος που συμβαίνει αυτό, έχει να κάνει με το πώς τους διαχειρίζεται. Ναι είναι οξύς απέναντι τους και τους «τιμωρεί» όταν υποπίπτουν σε σφάλματα, αλλά δεν έχει κρυμμένο  θυμό» μέσα του. Αν οι ανάγκες του αγώνα το απαιτούν, μπορεί να τους επαναφέρει στο παρκέ, στην αμέσως επόμενη φάση μετά την αλλαγή τους, εξηγώντας με ηρεμία ότι θέλει από αυτούς.  

Ο τρόπος που «έχτισε» το ρόστερ, του δίνει την δυνατότητα να έχει δύο πεντάδες εφάμιλλης αξίας. Οι διαφορές ανάμεσα σε βασικούς και αναπληρωματικούς είναι ελάχιστες και ο 40χρονος τεχνικός είναι συνεχώς σε επαγρύπνηση. Με το που βλέπει ότι κάποιος κουράστηκε, αμέσως τον αποσύρει. Κάνει αλλαγές χαντμπολ ανάλογα με το πως θέλει να λειτουργήσει σε άμυνα και επίθεση και οι παίκτες «κολλάνε» πολύ καλά ο ένας με τον άλλον.  Ουδείς νιώθει «παρκαρισμένος» στον πάγκο και άπαντες γνωρίζουν ότι ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να περάσουν στο παρκέ.

Συνάμα όλοι φαίνεται να έχουν αντιληφθεί πολύ νωρίς την αξία του decision making, του στοιχείου που έκανε τον Σπανούλη κορυφαίο στην Ευρώπη. Τι σημαίνει αυτό; Πως παίρνουν σωστές αποφάσεις, δίχως ίχνος εγωισμού. Υπήρξαν πολλές φορές στον αγώνα απέναντι στην Μπνέϊ, που παίκτες είχαν ελεύθερο πεδίο να σκοράρουν με εξαιρετικές πιθανότητες επιτυχίες και προτίμησαν να δώσουν την μπάλα για ένα τελείως ελεύθερο λέι-απ ή σουτ. Το ίδιο έγινε και στο δυνατό φιλικό της Λευκωσίας με αντίπαλο την Χάποελ Χολόν.

Είναι χαρακτηριστικό πως και στα δύο παιχνίδια με τις ομάδες από το Ισραήλ, το Περιστέρι είχε μόλις δύο λάθη στο πρώτο μέρος! Στην πρεμιέρα του BCL, μάλιστα, στο ίδιο διάστημα έδωσε 16 τελικές πάσες! Η σχέση ασίστ-λαθών μαρτυρά τον αλτρουισμό των «κυανοκίτρινων» και το πνεύμα ομαδικότητας που τους έχει εμφυσήσει ο προπονητής τους.

Παράλληλα με την ταχύτητα στην πάσα, βλέπουμε ανάλογη γρηγοράδα στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν τα χέρια τους στην άμυνα. Ο Μωραΐτης έχει αλλάξει επίπεδο στον συγκεκριμένο τομέα και τον συμπληρώνει εξαιρετικά ο «κομάντο» Πουλιανίτης. Την ίδια στιγμή οι συμπαίκτες τους είναι πολύ «ενεργοί», κάνοντας πολλά κλεψίματα και deflections.

Εν ολίγοις κι εν κατακλείδι, ο «Μπίλης» κάνει δουλειά στο Περιστέρι και μακάρι να το αντιληφθεί γρήγορα ο κόσμος της ομάδας., ώστε να ανταμείψει την εξαιρετική προσπάθεια που έχει γίνει.

Προσοχή το Περιστέρι δεν θα διεκδικήσει τον τίτλο, ούτε πρόκειται να «σπάσει» το δίδυμο των αιώνιων αντιπάλων. Δείχνει, όμως, με το «καλημέρα» πως έχει χτισθεί σωστά ώστε να διεκδικήσει την τρίτη θέση στην Α1 και να έχει υψηλές βλέψεις στο Champions League.