Ο Δημήτρης Παπανικολάου δημοσίευσε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό μήνυμα για τον θάνατο του πατέρα του αλλά και το φάσμα αυτισμού της κόρης του.
Ο πρώην διεθνής μπασκεμπολίστας έκανε άλλη μια ανάρτηση στην οποία αναφέρεται σε δύο σημαντικά ζητήματα. Την συμπλήρωση ενός έτους από τον θάνατο του πατέρα του αλλά και την πρώτη δημοσίευση είχε κάνει σχετικά με το θέμα του αυτισμού της κόρης του.
«13/9 λοιπόν σαν σήμερα πριν 1 χρόνο σε συνέχεια των 2 προηγούμενων post και τέλος με τα προσωπικά, η ημέρα που διάλεξα να ”σηκώσω” το θέμα του αυτισμού έχοντας στο πλάι (μας) τους Νίκο Γκάλη και Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Ο προφανής λόγος για μένα ήταν η κόρη μου άσχετα που δεν ήταν ακόμα η ώρα να πω ότι βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Η ημερομηνία όμως δημοσίευσης σήμαινε κάτι παραπάνω για μένα.
Θεωρητικά ήταν αντιεμπορική ημέρα και (ώρα) που την έκανα και απλά λόγω του ευαίσθητου του θέματος και των ονομάτων πήρε διάσταση, αλλά υπήρχε κάτι πολύ πιο ισχυρό από το να σκεφτώ το marketing….
13/9 είναι μια όχι πολύ γνωστή γιορτή, γιορτάζει ο Αριστείδης και έτσι λέγανε τον πατέρα μου, δάσκαλο και πολύ αγαπητό σε όσους τον γνώρισαν ο οποίος έφυγε από καρκίνο στα 58 του.
Ποτέ δεν ήθελε να με στεναχωρεί !
Ούτε καν όταν είχε δύσπνοια όπου και έβρισκε μια δικαιολογία να βγω από το δωμάτιο του νοσοκομείου για να μην καταλάβω ότι υποφέρει.
Ήξερα ακριβώς τι θα ήθελε να κάνω όταν θα έφευγε.
Έτσι και έκανα.
Είχα αγώνα εκείνη την εβδομάδα που ήρθαν τα κακά μαντάτα και η μητέρα μου με ενημέρωσε ότι η κηδεία πέφτει λίγο πριν τον αγώνα. Αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί της είπα, να αλλάξεις την ημέρα να γίνει νωρίτερα όπως και έγινε, ο μπαμπάς με θέλει στο γήπεδο.
Έτσι λέγανε τον πατέρα μου λοιπόν, έτσι λένε όμως και την εγγονή του, κόρη μας Άρια που της δώσαμε το όνομα του να τιμήσουμε την μνήμη του.
Άρη ξέρουμε ότι από εκεί ψηλά μας καθοδηγείς να ξεπερνάμε τις δυσκολίες.
Άρια είμαστε ευγνώμονες και περήφανοι γονείς που έχουμε ένα τόσο καλό παιδί γεμάτο όνειρα. Θα κάνουμε το παν να είσαι χαρούμενη. Ακριβώς όπως έκανε ο παππούς σου για εμάς.
Χρόνια σου πολλά!».
