APEX Sports Team 
Προεξάρχοντος του Γιάννη, οι δέκα καλύτεροι παίκτες του επερχόμενου Ευρωμπάσκετ θα βρίσκονται την επόμενη σεζόν στο ΝΒΑ.
Του Ρήγα Δάρδαλη
Από την στιγμή που το ΝΒΑ επέβαλλε πλήρως τον… νόμο του και απορρόφησε κατά συντριπτικό ποσοστό τους καλύτερους παίκτες του κόσμου, οι διοργανώσεις των Εθνικών ομάδων συνήθως χαρακτηρίζονται από τις απουσίες, παρά τις παρουσίες. Το εφετινό Ευρωμπάσκετ, ωστόσο, αποτελεί την εξαίρεση, καθώς η συμμετοχή NBAers είναι αθρόα, γεγονός που ανεβάζει κατακόρυφα το ενδιαφέρον και (ευελπιστούμε πως) θα εκτοξεύσει και την ποιότητα των αναμετρήσεων.
Συνάμα κάνει εξόχως δύσκολο το έργο μας για την αξιολόγηση των δέκα καλύτερων παικτών που θα παρελάσουν στα παρκέ του Μιλάνου, της Κολωνίας, της Τιφλίδας και της Πράγας. Η κρίση φυσικά είναι υποκειμενική και πάσα ένσταση δεκτή…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ
Είναι συναισθηματικοί οι λόγοι της επιλογής του στο Νο1; Ξεκάθαρα όχι! Μέχρι το Παγκόσμιο του 2019, (όχι άδικα) επικρατούσε η θεωρία πως ο Γιάννης κυριαρχεί στα παρκέ του ΝΒΑ, αλλά δυσκολεύεται στους κανονισμούς και το μικρότερο γήπεδο της FIBA. Βάσει του δείγματος γραφής που έχουμε από τα φιλικά και τα «παράθυρα», είναι σαφές πως ο Greek Freak έχει πλέον τους τρόπους να «σπάει» τις «παγίδες», τα «τείχη» και οποιοδήποτε άλλο αμυντικό «κόλπο» των αντιπάλων του. Η τεχνική κατάρτιση του Γιάννη σε σχέση με το ύψος του είναι μοναδική στα χρονικά του μπάσκετ, όπως επίσης και η μπασκετική του οξυδέρκεια. Η παρουσία του στο Ευρωμπάσκετ περιμένουμε πως θα αποτελέσει την «ατραξιόν» της διοργάνωσης.
ΛΟΥΚΑ ΝΤΟΝΤΣΙΤΣ
Σε σχέση με τον Γιάννη, αλλά και τον Γιόκιτς, ο Luka Magic, υπερτερεί σε ένα σημείο. Έχει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία στους κανονισμούς της FIBA, αλλά και περισσότερες επιτυχίες. Το ταλέντο και το μπασκετικό του IQ είναι «off the charts», όπως λένε στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, μα εξίσου αξιοπρόσεκτη είναι η ικανότητα του να ανεβάζει επίπεδο τους συμπαίκτες του στην Σλοβενία. Το σημείο στο οποίο μοιάζει «τρωτός» είναι η διάρκεια του μέσα στο παιχνίδι. Όσο έχει δυνάμεις, ουδείς μπορεί να τον σταματήσει είτε από το να σκοράρει ή από το να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του. Όταν, όμως, κουράζεται σωματικά, χάνει την πνευματική του ηρεμία και τα βάζει κατά δικαίων και αδίκων. Θα καταφέρει να νικήσει (και) τους «δαίμονες» του μυαλού του;
ΝΙΚΟΛΑ ΓΙΟΚΙΤΣ
Αναντίρρητα είναι ο μοναδικός ψηλός στην ιστορία του μπάσκετ, που μπορεί να υπερηφανεύεται πως έχει ανάλογα (ενδεχομένως και καλύτερα) προσόντα κι ευφυΐα από τον μέγιστο Άρβιντας Σαμπόνις. Στην τελευταία του συμμετοχή με την Εθνική Σερβίας στο Παγκόσμιο του 2019, τα βρήκε σκούρα και δεν κυριάρχησε στα παρκέ της Κίνας. Έκτοτε, όμως, ανέβασε ακόμα περισσότερο το επίπεδο της απόδοσης του, κέρδισε δύο MVP στο ΝΒΑ και έχει ένα απαράμιλλο επιθετικό «οπλοστάσιο». Η δική του «αχίλλειος πτέρνα» βρίσκεται στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού, μόνο που σε αυτό το επίπεδο, είναι λίγοι οι σέντερ, η τα χαμηλά σχήματα (σαν των Ουόριορς λόγου χάρη) που μπορούν να του προκαλέσουν ανάλογη φθορά με αυτή που έχει στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Η συμμετοχή του καθιστά την Σερβία φαβορί για μια θέση στο βάθρο.
ΡΟΥΝΤΙ ΓΚΟΜΠΕΡ
Η παρουσία του στο Νο4, μπορεί να προκαλέσει μεγάλο αντίλογο. Δύναται ένας παίκτης με περιορισμένες δυνατότητες στην επίθεση, να έχει τόσο σημαντικό ρόλο στην Εθνική του, πολλώ δε μάλλον σε ολόκληρη τη διοργάνωση; Ασφαλώς ναι, γιατί η αμυντική του επίδραση είναι τόσο μεγάλη που αλλάζει τα δεδομένα. Συν τοις άλλοις, ο 30χρονος σέντερ των Γουλφς (πλέον), στους «τρικολόρ» παίζει με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην επίθεση, σε σχέση με αυτή που παρουσίαζε στους Γιούτα Τζαζ και βοηθάει πολύ περισσότερο. Έχοντας δημιουργήσει από τους Ολυμπιακούς καλή «χημεία» με ένα τεσσάρι που έχει την ικανότητα να απειλήσει από την περιφέρεια σαν τον Γιαμπουσελέ, ο Γκομπέρ μπορεί να βοηθήσει τους Γάλλους να… εμπλουτίσουν την συλλογή μεταλλίων τους.
ΝΤΟΜΑΝΤΑΣ ΣΑΜΠΟΝΙΣ
Ανέβασε τον δείκτη της απόδοσης του σε τέτοιο επίπεδο που πλέον έχει αποτινάξει από πάνω του την ταμπέλα του «γιού του Άρβιντας». Ο «Ντόμας» όχι μόνο αποτελεί ξεχωριστή οντότητα, αλλά είναι ένας από τους καλύτερους ψηλούς του κόσμου, με προσόντα ανάλογα με αυτά του πατέρα του. Παίζει με τρομερή αυτοπεποίθηση στην επίθεση, είναι φοβερός ριμπάουντερ, αλλά στην άμυνα όποτε μπορεί «κλέβει» για να κρατάει δυνάμεις στην άλλη άκρη του παρκέ. Επίσης η συνύπαρξη του με τον Βαλαντσιούνας δεν είναι πάντοτε αρμονική, καθώς ο Σαμπόνις είναι πιο αποτελεσματικός στο «5» παρά στο «4». Σε κάθε περίπτωση, η παρουσία του δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στην Λιθουανία.
ΟΥΙΛΙ ΕΡΝΑΝΓΚΟΜΕΘ
Μπορεί ένας ρολίστας μιας ομάδας μεσαίου επιπέδου σαν τους Πέλικανς, να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή της πιο πετυχημένης Εθνικής στην σύγχρονη ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ; Ο μεγαλύτερος των Ερνάνγκομεθ έχει και την ποιότητα, αλλά και την προσωπικότητα ώστε να ηγηθεί στην μετά Γκασόλ εποχή της furia roja, όπως έχει δείξει με την παρουσία του στην preseason. Η δική του αδυναμία έγκειται στην άμυνα και είναι εμφανέστερη σε σχέση με του Γιόκιτς και του Σαμπόνις. Αν καταφέρει να την «καμουφλάρει» και να κάνει στην επίθεση την υπέρβαση, ο Ουίλι μπορεί να κρατήσει την Ισπανία στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
ΜΠΟΓΙΑΝ ΜΠΟΓΚΝΤΑΝΟΒΙΤΣ
Μοιάζει λίγο ράθυμος ως τώρα με την φανέλα της Εθνικής, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως την ώρα της κρίσης ο «Μπόγκι» πάντοτε φωνάζει «παρών»! Είναι ο καλύτερος σουτέρ στην θέση «3» και παράλληλα αυτός που ξέρει να χρησιμοποιεί πιο αποτελεσματικά από οποιονδήποτε άλλον την ξεχασμένη τέχνη του «post up». Αλλά το στοιχείο που τον διαφοροποιεί και καλύπτει τις αδυναμίες του, είναι η ισχυρή προσωπικότητα του στις κρίσιμες στιγμές. Ο μόνος τρόπος για να κάνει την έκπληξη η Κροατία, είναι ο Μπογκντάνοβιτς να κάνει εμφανίσεις ανάλογες με του 2013, στην τελευταία φορά που η Εθνική του βρέθηκε στην τετράδα.
ΛΑΟΥΡΙ ΜΑΡΚΑΝΕΝ
Είναι το καλύτερο «stretch 4» της Ευρώπης και η φανέλα της Εθνικής του μοιάζει για τον ίδιο σαν την μπέρτα του σούπερμαν, όπως έδειξε με τους 42 πόντους του στο φιλικό με την Ουκρανία, αλλά και με τους 28 στην νίκη της Φινλανδίας για τα προκριματικά επί του Ισραήλ. Το ρόστερ της ομάδας του δεν είναι ικανό για σπουδαία πράγματα, αλλά ο Μάρκανεν έχει την ικανότητα να την οδηγήσει στην υπέρβαση, αν σκοράρει στους ρυθμούς της προετοιμασίας.
ΣΙΜΟΝΕ ΦΟΝΤΕΚΙΟ
Η «μετοχή» του έκανε limit up αυτό το καλοκαίρι, καθώς εξαργύρωσε την καλή του παρουσία ως βασικός σε μια ομάδα μεσαίου επιπέδου της Ευρωλίγκας όπως η Μπασκόνια, με ένα εγγυημένο διετές συμβόλαιο έξι εκατομμυρίων δολαρίων στους Γιούτα Τζαζ. Το γεγονός αυτό δείχνει να έχει «εκτοξεύσει» την ψυχολογία του Σιμόνε Φοντέκιο, ο οποίος ως τώρα αποτελεί τον ηγέτη της Squadra Azzura στην προετοιμασία της για το Ευρωμπάσκετ. Ως μια εκ των «διοργανωτριών» η Ιταλία μπορεί να διακριθεί, εφ’ όσον ο Φοντέκιο δείξει και στα επίσημα παιχνίδια πως έχει αλλάξει επίπεδο.
ΑΛΠΕΡΕΝ ΣΕΝΓΚΟΥΝ
Οι Τούρκοι έχουν τέσσερις παίκτες πρώτης γραμμής και δεν φαίνεται να υπάρχει συγκεκριμένη ιεραρχία. Αυτός που δείχνει ότι από μόνος του θα πάρει τα ηνία είναι ο νεότερος του… καρέ. Ο Αλπερέν Σενγκούν δεν είναι ο πιο… τουριστικός παίκτης, πλην όμως είναι πολύ παραγωγικός και στις δύο άκρες του παρκέ. Μπορεί να σκοράρει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, μαζεύει τα ριμπάουντ σαν φιστίκια, ενώ αν και δεν είναι ακριβώς αμυντικός «ογκόλιθος» έχει έφεση στα κοψίματα. Κορκμάζ, Οσμάν και Λάρκιν θα τον στηρίξουν από την περιφέρεια, αλλά στην ρακέτα θα είναι ένας από τους κυρίαρχους του Ευρωμπάσκετ.
