Οι άτυποι, αλλά σκληροί κανόνες του κορυφαίου πρωταθλήματος «απαγορεύουν» τη συμμετοχή αρκετών ανερχόμενων Ευρωπαίων. 

Του Ρήγα Δάρδαλη

Είναι δεδομένο πως οι ομάδες του ΝΒΑ αν μπορούσαν δεν θα επέτρεπαν σε κανέναν παίκτη τους να αγωνίζεται σε διεθνείς διοργανώσεις. Ή για να μην είμαστε απόλυτοι, θα επέτρεπαν μόνο σε αυτούς που η παρουσία τους εκτός των (Αμερικάνικων) τειχών, θα ήταν «ωφέλιμη» για την εξέλιξη τους εντός του κορυφαίου πρωταθλήματος. Πολύ απλά διότι δεν θέλουν να πάρουν το ρίσκο της «ζημιάς» ενός πολύτιμου «περιουσιακού στοιχείου» τους…  

Στο προσεχές Ευρωμπάσκετ, αρκετοί ανερχόμενοι Ευρωπαίοι, προτίμησαν την… απουσία, ώστε να δώσουν δυναμικά το «παρών» στο εγγύς η στο μακρινό μέλλον. 

ΠΑΟΛΟ ΜΠΑΝΚΕΡΟ-ΙΤΑΛΙΑ: Είναι η πιο ηχηρή, αλλά και αναμενόμενη απουσία. Γεννημένος στο Σιάτλ, οι Ιταλικές ρίζες του Μπανκέρο, έλκουν από την πλευρά του πατέρα του Μάριο, καθώς η μητέρα του (και πρώην παίκτρια του WNBA) Ρόντα Σμιθ είναι Αμερικανίδα. Το Νο1 του ντραφτ έχει πάρει από τον Φεβρουάριο του 2020 την Ιταλική υπηκοότητα και έχει δηλώσει ότι θέλει να παίξει για την Squadra Azzura. Η υπόθεση, όμως, είναι εξαιρετικά περίπλοκη και θα την αναλύσουμε στο μέλλον. Προς το παρών κρατείστε, πως οι Μάτζικ (όπως και οποιαδήποτε άλλη ομάδα του ΝΒΑ) δεν θα ρίσκαρε να τον αφήσει να παίξει στο Ευρωμπάσκετ, δύο μήνες μετά την  επιλογή του στην κορυφή του ντραφτ. 

ΒΙΚΤΟΡ ΟΥΕΜΠΑΝΙΑΜΑ-ΓΑΛΛΙΑ: Δεν έχει γίνει ντραφτ, αλλά είναι το ξεκάθαρο φαβορί για το Νο1 του επόμενου. Γι’ αυτό το λόγο ο Βίκτορ Ουεμπανιάμα θέλησε να δουλέψει ατομικά, παρά να αγωνισθεί στο Ευρωμπάσκετ όπου τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες ο Βενσάν Κολέ, ο οποίος παρεμπιπτόντως θα είναι ο προπονητής του και στην Μετροπολιτάν. Κι αυτή η επιλογή του έχει εξήγηση, καθώς ήθελε να παίζει ένα παιχνίδι την εβδομάδα ώστε να αποφύγει τους τραυματισμούς που είχε την προηγούμενη σεζόν με την Βιλερμπάν. Το πλάνο του Ουεμπανιάμα είναι απλό: Λίγα παιχνίδια και πολλή συντήρηση, ώστε να μην χαθεί το Νο1. 

ΝΙΚΟΛΑ ΓΙΟΒΙΤΣ-ΣΕΡΒΙΑ: Στην εποχή της… μονοκρατορίας του Πατ Ράιλι στο Μαϊάμι, μόνο ένας Ευρωπαίος είχε επιλεγεί στον πρώτο γύρο του ντραφτ από τους Χιτ: Ο… φίλος από την θητεία του στην ΑΕΚ Μάρτιν Μιούρσεπ για τον οποίο είχαν… θυσιάσει το Νο25 του ντραφτ του 1996. O Έσθονος πέρασε και δεν… ακούμπησε από την Φλόριντα και κατ’ επέκταση από το κορυφαίο πρωτάθλημα και ίσως γι’ αυτό οι Χιτ να έκαναν 26 χρόνια, μέχρι να εμπιστευθούν άλλον Ευρωπαίο στον πρώτο γύρο. Ο Νίκολα Γιόβιτς ήταν ο εκλεκτός τους στο Νο27 και από την πρώτη στιγμή αποφάσισαν πως πρέπει να δουλέψει μαζί τους καθ’ όλη την διάρκεια της off season, έχοντας δύο στόχους: Την βελτίωση της σωματοδομής του και του περιφερειακού του σουτ. Το αναπτυξιακό πρόγραμμα του Ράιλι έχει θαυμαστά αποτελέσματα και το πιθανότερο είναι πως σε μερικά χρόνια, η μεγάλη ωφελημένη θα είναι η Εθνική Σερβίας. 

ΤΖΕΡΕΜΙ ΣΟΧΑΝ-ΠΟΛΩΝΙΑ: Ο φόργουορντ από το πανεπιστήμιο του Μπέιλορ «έστησε» για δεύτερη φορά την Εθνική της χώρας του. Πέρσι είχε «ανοιχτή πρόσκληση» για το Προολυμπιακό του Κάουνας, έστω κι αν ήταν μόλις 18 ετών. Φέτος προοριζόταν για στέλεχος της βασικής πεντάδας, αλλά και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε ξεκάθαρος: Στόχος του ήταν η καθιέρωση στην Αμερικανική πραγματικότητα. Πέρσι του NCAA, φέτος του ΝΒΑ. Οι Πολωνοί σεβάστηκαν την επιθυμία του, καθώς ξέρουν ότι ο Σόχαν αποτελεί το μεγαλύτερο project που είχαν στην ιστορία τους. Γνωρίζουν επίσης πως οι Σπερς έχουν έναν άρτια δομημένο οργανισμό, που φροντίζει να εξελίσσει νεαρούς παίκτες και δη αυτούς από την Ευρώπη. 

ΑΛΕΞΕΙ ΠΟΚΟΥΣΕΦΣΚΙ-ΣΕΡΒΙΑ: Για τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, ισχύει το γνωστό «it’s now or never». Μετά από δύο αναγνωριστικές σεζόν στο ΝΒΑ, φέτος πρέπει να πετύχει γιατί στο τέλος της σεζόν, θα είναι διαθέσιμος για πρόωρη επέκταση του συμβολαίου του. Αν καταφέρει να εξελιχθεί σε βασικό και παραγωγικό στέλεχος των Θάντερ, τότε το επόμενο καλοκαίρι, θα έχει την ευκαιρία να ανεβάσει τον επόμενο μισθό του στα οκτώ ψηφία. Διαφορετικά θα αρκεστεί στα πέντε εκατομμύρια της τέταρτης του σεζόν και θα έχει το άγχος της τελευταίας ευκαιρίας στην τέταρτη του σεζόν. 

ΚΙΛΙΑΝ ΧΕΙΖ-ΓΑΛΛΙΑ: Ανάλογη περίπτωση με τον «Πόκου» είναι και ο Χέιζ. Μόνο που στην περίπτωση του Γάλλου η πίεση είναι πολλαπλά μεγαλύτερη. Πρώτον γιατί είχε επιλεγεί ψηλά στην λοταρία (Νο7) και δεύτερον διότι στη θέση του υπάρχει το Νο1 του περσινού ντραφτ Κέιντ Κάνιγχαμ και το Νο 5 του φετινού Τζέϊντεν Άϊβι. Τα περιθώρια είναι πολύ στενά για τον Χέιζ, ο οποίος αν δεν κάνει ένα καλό ξεκίνημα στην σεζόν, τότε πολύ γρήγορα θα μπει στην λίστα των υπό ανταλλαγή παικτών. 

ΟΥΣΜΑΝΕ ΝΤΙΕΝΓΚ-ΓΑΛΛΙΑ: Ο Ντιένγκ είναι το τελευταίο απόκτημα στην συλλογή των internationalprospects του αφεντικού των Θάντερ Σαμ Πρέστι. Όπως και ο Πόκου, πριν από δύο χρόνια, θα έχει μια σημαντική περίοδο χάριτος, ώστε να δυναμώσει το κορμί του και να βελτιώσει τις τεχνικές αδυναμίες του. Ο Βενσάν Κολέ δύσκολα θα του έδινε μια θέση στην δωδεκάδα, οπότε προτιμήθηκε και από τις δύο πλευρές να μείνει στην Αμερική για ατομική δουλειά. 

ΜΑΤΑΣ ΜΠΟΥΖΕΛΙΣ-ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ: Το όνομα του είναι άγνωστο στο ευρύ μπασκετικό κοινό, καθώς γεννήθηκε στην Αμερική και δεν έχει αγωνισθεί σε κανένα τουρνουά μικρών ηλικιών με την Λιθουανία. Σε αντίθεση με τον Ίγκνας Μπραζντέικις ο οποίος αγωνίσθηκε αρχικά με τον Καναδά, πριν καταλάβει ότι με την φανέλα της πατρίδας των γονιών του έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες καθιέρωσης, ο Μπουζέλις έχει καταστήσει σαφές πως στο μέλλον θα εκπροσωπήσει την Λιθουανία. Θέμα για το Ευρωμπάσκετ δεν τέθηκε, αλλά υπήρξαν συζητήσεις ώστε να αγωνισθεί στο Ευρωμπάσκετ εφήβων της Σμύρνης. Εν τέλει προτίμησε την συμμετοχή του στα καθιερωμένα για γυμνασιόπαιδες στην Αμερική τουρνουά AAU.