Ως αναρρίχηση βράχου (rock climbing) ορίζεται κάθε ανθρώπινη ενέργεια που έχει ως στόχο το άτομο να ανεβεί στην κορυφή ενός βράχου ή συγκροτήματος βράχων, με εξαιρετικά απότομη κλίση, χρησιμοποιώντας κάθε μέρος του σώματός του. Μπορεί η κορυφή αυτή να απαιτεί ελάχιστα μέτρα ανάβασης (πχ. μικρός βράχος) και η πολύ περισσότερα.

Η αναρρίχηση βράχων ήταν ανέκαθεν μία αναγκαία ανθρώπινη δραστηριότητα, για να εξυπηρετηθούν βασικές ανάγκες μετακίνησης σε εξόχως δύσκολες περιοχές ή και για απομάκρυνση από κινδύνους. Από τα μέσα και κυρίως προς τα τέλη του 19ου αιώνα η αναρρίχηση βράχων απέκτησε χαρακτήρα ψυχαγωγίας και περιπετειώδους πρόκλησης, με αποτέλεσμα να υπάρξει η πρώτη κίνηση σύστασης οργανώσεων, κυρίως στην Ευρώπη.

Μπαίνοντας στον 20ο αιώνα πια, η αναρρίχηση βράχων (όπως συνολικά η αναρρίχηση) είχε μετατραπεί σε έναν τρόπο ψυχαγωγίας και σωματικής άσκησης που προσέλκυε όλο και περισσότερους φαν σε όλο τον κόσμο. Ο εκσυγχρονισμός των μεταφορικών μέσων που έκανε απείρως ευκολότερες τις μετακινήσεις μεγάλων αποστάσεων, έφερε την αναρρίχηση κοντά σε ανθρώπους που διέμεναν στις πόλεις ή σε περιοχές δίχως βουνά, βράχους ή οποιοδήποτε άλλο κατάλληλο φυσικό “αντικείμενο” για αναρρίχηση.

Με το πέρασμα των δεκαετιών και με τους φίλους της αναρρίχησης να πληθαίνουν, μαζί αυξήθηκαν και οι απαιτήσεις για… καινοτομίες σε αυτή τη δραστηριότητα, γεγονός που ουσιαστικά γέννησε τις ποικίλες κατηγορίες που συναντάμε σήμερα. Η αναρρίχηση με πρόσθετο εξοπλισμό (aid climbing) ήρθε για να ανοίξει νέους δρόμους, η αναρρίχηση με σχοινί στην κορυφή (top rope climbing) πρόσθεσε το στοιχείο της ασφάλειας δίχως να αφαιρέσει τη διασκέδαση της δυσκολίας, ενώ η αγωνιστική αναρρίχηση από τη δεκαετία του 1980 και εντεύθεν ήρθε να γίνει η δραστηριότητα που θα ενέτασσε την αναρρίχηση βράχων οριστικά στην οικογένεια των σπορ, με μία τροποποιημένη μορφή.

Παράλληλα, η δημιουργία και χρησιμοποίηση τεχνιτών βράχων για αναρρίχηση, ακόμα και σε εσωτερικούς χώρους, μετέτρεψε μία δραστηριότητα της εξοχής και του βουνού σε ένα εντελώς σύγχρονο σπορ, δίνοντας την ευκαιρία σε άτομα ερασιτεχνικού επιπέδου να καταπιαστούν με αυτό, σε ένα απολύτως ελεγχόμενο περιβάλλον.

Σε διοικητικό επίπεδο, η αναρρίχηση βράχων κατατάσσεται συνολικά στην γενική αναρρίχηση, η οποία από την πλευρά της υπάγεται στην Διεθνή Ομοσπονδία Αναρρίχησης και Ορειβασίας (UIAA) η οποία ιδρύθηκε στη Γαλλία το 1932. Το κομμάτι της αγωνιστικής αναρρίχησης όμως, έχει τη δική του ξεχωριστή Διεθνή Ομοσπονδία (IFSC), ενώ έχει εξασφαλισμένη θέση και στους Ολυμπιακούς Αγώνες.