Ως αναρρίχηση (climbing) ορίζεται κάθε ανθρώπινη ενέργεια που έχει ως στόχο το άτομο να ανεβεί σε μία κορυφή με εξαιρετικά απότομη κλίση, χρησιμοποιώντας κάθε μέρος του σώματός του. Μπορεί η κορυφή αυτή να απαιτεί ελάχιστα μέτρα ανάβασης (πχ. μικρός βράχος) και η πολύ περισσότερα (πχ. βουνοκορυφές).

Παρόλο που ως δραστηριότητα ουσιαστικά έχει την καταγωγή της από την… αρχή του ανθρώπινου είδους, για να εξυπηρετεί βασικές ανάγκες μετακίνησης σε εξόχως δύσκολες περιοχές, η αναρρίχηση έχει καταγεγραμμένες παρουσίες ως μέθοδος ανταγωνισμού τουλάχιστον από τον 15ο αιώνα. Οι πρώτες όμως αναρριχήσεις σκληρών επιφανειών (βράχων ή πάγου ή σκληρού χιονιού) στη σύγχρονη μορφή τους, καταγράφονται στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα.

Μπαίνοντας στον 20ο αιώνα πια, η αναρρίχηση είχε μετατραπεί σε έναν τρόπο ψυχαγωγίας και σωματικής άσκησης που προσέλκυε όλο και περισσότερους φαν σε όλο τον κόσμο. Ο εκσυγχρονισμός των μεταφορικών μέσων που έκανε απείρως ευκολότερες τις μετακινήσεις μεγάλων αποστάσεων, έφερε την αναρρίχηση κοντά σε ανθρώπους που διέμεναν στις πόλεις ή σε περιοχές δίχως βουνά, βράχους ή οποιοδήποτε άλλο κατάλληλο φυσικό “αντικείμενο” για αναρρίχηση.

Με το πέρασμα των δεκαετιών και με τους φίλους της αναρρίχησης να πληθαίνουν, μαζί αυξήθηκαν και οι απαιτήσεις για… καινοτομίες σε αυτή τη δραστηριότητα, γεγονός που ουσιαστικά γέννησε τις ποικίλες κατηγορίες που συναντάμε σήμερα. Η αναρρίχηση με πρόσθετο εξοπλισμός (aid climbing) ήρθε για να ανοίξει νέους δρόμους, η αναρρίχηση με σχοινί στην κορυφή (top rope climbing) πρόσθεσε το στοιχείο της ασφάλειας δίχως να αφαιρέσει τη διασκέδαση της δυσκολίας, η αναρρίχηση σε πάγο (ice climbing) ταξινομήθηκε ως μία ειδική κατηγορία για τους λάτρεις των παγωμένων επιφανειών, ενώ η αγωνιστική αναρρίχηση από τη δεκαετία του 1980 και εντεύθεν ήρθε να γίνει η δραστηριότητα που θα ενέτασσε την αναρρίχηση οριστικά στην οικογένεια των σπορ.

Παράλληλα, η δημιουργία και χρησιμοποίηση τεχνιτών βράχων (ή, απλώς, τοίχων) για αναρρίχηση, ακόμα και σε εσωτερικούς χώρους, μετέτρεψε μία δραστηριότητα της εξοχής και του βουνού σε ένα εντελώς σύγχρονο σπορ, δίνοντας την ευκαιρία σε άτομα ερασιτεχνικού επιπέδου να καταπιαστούν με αυτό, σε ένα απολύτως ελεγχόμενο περιβάλλον.

Σε διοικητικό επίπεδο, η αναρρίχηση υπάγεται στην Διεθνή Ομοσπονδία Αναρρίχησης και Ορειβασίας (UIAA) η οποία ιδρύθηκε στη Γαλλία το 1932. Βασικό αντικείμενο της Ομοσπονδίας είναι να συντονίζει όλους τους συλλόγους αναρρίχησης του κόσμου (σε συνεργασία και με τις Εθνικές Ομοσπονδίες) ως προς τον στάνταρντ εξοπλισμό, τα μέτρα ασφάλειας των αθλητών, όπως και το αγωνιστικό σκέλος.