Η σεζόν έχει ξεκινήσει εξαιρετικά για την Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, καθώς έχει αρχίσει ήδη την συλλογή των μεταλλίων και είναι συγκεντρωμένη για τον σημαντικό ραντεβού του 2023, το Παγκόσμιο πρωτάθλημα.

«Πριν 2 εβδομάδες επέστρεψα με χάλκινο μετάλλιο από τη Σιγκαπούρη. Ευτυχώς να είναι καλά, μου έδωσε την ευκαιρία, η Παραολυμπιακή Επιτροπή, ώστε να εκπροσωπήσω την Ελλάδα και να περάσω classification που απαιτείται για το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Συνεχίζω τις προπονήσεις ακάθεκτη, γιατί θέλω στο παγκόσμιο στο Μάντσεστερ να τα πάω καλά και αξιοπρεπώς», ανέφερε η χάλκινη Παραολυμπιονίκης του Τόκιο και συμπλήρωσε ότι: «Δεν περίμενα ότι στη Σιγκαπούρη θα έφερνα μετάλλιο, καθώς ήταν ενοποιημένες οι κατηγορίες. Ξαφνιάστηκα και χάρηκα η αλήθεια με τις επιδόσεις μου. Ο στόχος για το παγκόσμιο είναι να βελτιώσω τις επιδόσεις μου και αν γίνεται να λάβω μετάλλιο, ώστε η χώρα μας να έχει ένα όμορφο αποτέλεσμα από τους αθλητές της. Χαρούμενη θα ήμουν αν η προσπάθεια μας ακουστεί».

Η Σταματοπούλου μπορεί να προετοιμάζεται για το φετινό παγκόσμιο πρωτάθλημα, όμως οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού βρίσκονται ένα χρόνο μακριά και επιθυμεί να είναι εκεί παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν και δημιουργούν προβλήματα στον αγώνα όχι μόνο τον δικό της αλλά και των συναθλητών της: «Πραγματικά νιώθω τιμή κάθε φορά που αναφέρω ότι βρίσκομαι στην προ-Παραολυμπιακή χρονιά. Νιώθω ένα αίσθημα ευθύνης και άγχος, σίγουρα. Αυτό όμως σταματάει εκεί που συνειδητοποιώ ότι ως χώρα δεν λαμβάνουν σοβαρά τους αθλητές με αναπηρίες. Δεν δίνουν την ευκαιρία για καλή προώθηση στα social media, εταιρείες που θα μπορούσαν να δείξουν ορθά, το κοινωνικό τους πρόσωπο. Γνωρίζουμε τις δυνατότητες μας, όπως και η ομοσπονδία που έχει αναλάβει τη διεκπεραίωση των αναγκών μας. Όμως μόνη της δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Χρειάζεται η στήριξη και δυνατή προβολή των ατόμων που εκπροσωπούν επάξια την χώρα τους! Νιώθω όμορφα και υπερήφανη που για τρίτη φορά θα λάβω μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα. Τουλάχιστον θα έχω γευτεί την εμπειρία του συναγωνισμού με κορυφαίες αθλήτριες».

Η απουσία της προβολής και της στήριξης δεν κοστίζει μόνο οικονομικά στους αθλητές και τις αθλήτριες αλλά οδηγεί και στην απομάκρυνσή τους από τους αγώνες: «Στις 27 του μηνός θα γίνει το πανελλήνιο πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ και όμως δεν υπάρχει το ανάλογο δέος από την Ελλάδα για τους αγώνες. Δεν έχει ακουστεί πουθενά. Άρα οι ίδιοι οι Έλληνες δεν δείχνουμε σωστά την αξία μας. Έχουμε δυνατούς αθλητές, χαμηλό οικονομικό προϋπολογισμό και όμως είμαστε στη κατάταξη υψηλά ως αθλητές. Οι άδικοι νόμοι που η χώρα μας δημιουργεί, αποτρέπουν την συμμετοχή αρκετών αθλητών. Επίσης όσοι μένουμε στον χώρο και το παλεύουμε, δεν ανταμειβόμαστε για τα μετάλλια μας. Υπάρχει όλη η καλή θέληση από την ομοσπονδία ατόμων με αναπηρία και από την Παραολυμπιακη Επιτροπή αλλά δεν δείχνουν ενδιαφέρον οι εταιρείες για να υποστηρίξουν το έργο των αθλητών με οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας».

Με την κατάσταση αυτή να επικρατεί το ερώτημα που γεννιέται είναι το πως συνεχίζεις τον πρωταθλητισμό αφού οι συγκυρίες δεν βοηθούν: «Έχουν υπάρξει στιγμές που αναρωτιέμαι αν αξίζει να παλεύω πλέον για την χώρα μου. Έχω κλάψει αρκετά γιατί γνωρίζω ότι το να υπάρχουν 8 διαφορετικές χώρες σε μένα, εφόσον είμαστε συγκεκριμένες αθλήτριες, είναι ανέφικτο. Το γνωρίζει το κράτος. Το βολεύει φυσικά. Αλλά ξεχνάω τον λόγο που το κράτος, θέλει οι αθλητές να φέρνουν επιτυχίες στη χώρα τους. Παλεύω εγώ, ο σύλλογος Παραολυμπιονικών και άλλοι αθλητές, ώστε να αλλάξουμε τον νόμο που μας στερεί την αξιοπρέπεια μας, τους κατά έτη κόπους μας, χωρίς την κρατική και ιδιωτική στήριξη».

Το 2021 η Σταματοπούλου επέστρεψε από το Τόκιο με το χάλκινο μετάλλιο στα 50μ ύπτιο S4 στις αποσκευές της. Για πολλούς ένα μετάλλιο σε κορυφαία διοργάνωση δημιουργεί άγχος και πίεση για την συνέχεια και πως θα καταφέρουν να το επαναλάβουν, αλλά η Σταματοπούλου έχει την δική της οπτική: «Το δουλεύω αρκετά με τον εαυτό μου. Δεν με τρομάζει μια άτυχη στιγμή δική μου. Έχω βιώσει την επιτυχία, την ατυχία κι όμως συνεχίζω με αξιοπρέπεια τον προσωπικό μου αγώνα. Προπονούμαι και παράλληλα δουλεύω. Κάνω το καλύτερο δυνατό για να κάνω χαρούμενη εμένα και τους ανθρώπους που στηρίξανε. Δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί να απολογηθεί κανείς αθλητής ή αθλήτρια για το οποιοδήποτε αποτέλεσμα, εφόσον στην ουσία δεν έχουμε λάβει με σεβασμό τα αυτονόητα. Σε κάθε περίπτωση θα κάνω το καλύτερο δυνατό για μια αξιοπρεπή θέση».